İşte ben o insanım, hani herkesin biraz tanıdığı bazen selam verip, bazen görmezden geldiği. Otobüs de son boş yer yanındaki koltuk olana kadar yalnız oturan o insanım ben. Camdan baktığınızda gördüğünüz, işte falancanın oğluna benzemiyor mu? Ya da hani senin şu arkadaşının yanında ki çocuk değil mi dediğiniz, işte ben o çok önemli olmayan, orada olan ama varlığı ile yokluğu bir olan insanım… Ama yeni bir şey bu olduğum insan, elbet benimde oldu ilişkilerim, hem de gerçek insanlarla. Bazen çok sevdiler beni, bazense nefret ettiler, ama bir süredir böyleyim. Neden mi? Bende çok aradım nedenini ama bulamadım, ben aynı benim, yüzüm aynı ben, giysilerim aynı, duruşum, oturuşum her şeyim aynı ama nedense kaçırıyor insanlar gözlerini benden, sanki yabancıymışım gibi, otobüs de yanıma kalan küfrediyor talihine, diğerleri ise nereden tanıdıklarını çıkaramadıkları için sevmiyor beni, bazılarıysa ahkam kesiyor oldum olası sevmemişimdir ben onu, yeni değil bu tavrım diye. Ne yaptım ben bu insanlara? Ne söyledim?Aynada kendimi izledim bütün sabah, yüzümde ise yanlış ne olabilir diye dikildim saatlerce karşısında aynanın bulamadım. Sonra oturdum bütün gün evde düşündüm yanlış bir şey mi yaptım ya da söyledim bulamadım ve gece yattım sabahıma güneş doğduğunda istedikleri ben olur muyum acaba umudu ile. Her gece aynı umut ile uyudum, her sabah aynı hüsranı yaşadım. Bir insan tanımıştım, pek çok insan tanıyan ve bir insan sevdim, pek çok insanı seven ve sevildim biri tarafından, ben hala var olmayan sevgiyi ararken. Yaşamın akışında tutmak istediklerimi çok sıkı tutamadım ya da birisi tarafından tutulmadım, baktığımda ellerime aslında elde edebildiğim pek az şey için pek çok çaba harcadım ve sonra dinginliğe geldiğimde, işte o anda ben sokak da çamur birikintisinde sabahtan akşama ağlayan ama kimsenin dikkatini çekmeyen o çocuk oldum nedenini bilemeden. Ellerime çamur bulaşmış diye ağladım, çamurun ortasında oturmama rağmen, bir kolu kırık oyuncağımın diğer kolu da kırılınca ağlayan o çocuk oldum, üstü başı pis diye hor görülen ama baktığında insanların yüzlerine gerçek pisliği gören gözleri olan o çocuk oldum…