“gördüklerim” isimli kısa filme hoş geldiniz! demek isterdim bir yerlerden ilerde doğabilecek bir zaman diliminden. birşeylerden bahsetmek isterdim -yani ben vazgeçmeden çok çok önce-. tüm anlattıklarım da dahil tüm anlatılanlar topu topu boş sözcük salsatası.işte yemişim zamanda yankılanmasını kelimelerin. ben ilkel insanlar gibi konuşmak isterim.”ve ilkel insan konuşmayı buldu” diye başlamak isterdim, vazgeçmeden çok çok önce. çekilecek üçüncü sınıf bir belgesel filmde. birşey istedi “ver” dedi. bir şey uzattı “al” dedi ilkel amcam.ee kolay değil yeni çözmüş konuşmayı bütün lugatı çok basit, hepsi tek hece.sonra en yakın şeye, yani kendi vücuduna yöneldi ilkel amcam.herşey gibi yine tek hece. sonra kadın vücudunu tanımladı o tek hecelerle.cinsel organları tanımladı tek heceli kelimelerle.(şimdi hepsi çok saçma bir “küfür” parantezi içinde. sadece “göt”ü belirtebiliyorum okuyucunun ahlak çizgisi dahilinde.) mevsim bahar ve arada sağdan sağdan geliyor, okuyucunun tek hecesiyle kendi tek hecemi birleştirip yeni kelimeler kurmak istiyorum -kısa bir “ah!” da yeter bazen. hem ben orgazm taklitlerine de inanrım zaten.veee hollywood!-. benim amcam ilkeldi. boş zamanlarında çiftleşmek isterdi. bu yüzden gerekli yerleri betimledi önce. sonra bir yerlerden bir estetik kaygısı geldi buldu onu. kadının göğüslerine vuruldu. baktı yuvarlak hatlarına. beğendi. bir hoş oldu. sonra kendini geliştirerek “meme” dedi. ilk tek heceli olmayan konuşma vuku buldu yani. amcam libidosu sayesinde insanlığı ilerletti. “me mee!” dedi..güldü..”me mee” dedi..mıncırdı..”mee mee”..sonra dışından sesli bir şekilde anlattı insanlara:”meme..!” böylelikle insanoğlu ilk şiiri yazmış oldu.neydi? “gördüklerim” miydi o film? konu saptı gitti bak. tıpkı sözcükler gibi. sanat gibi. kadınlar gibi. bazen sanat sergilerinin beyin sergileyici konukları olan kadınlar gibi. sen gibi hatta. lezbiyen veya pamuk helva kıllı sanatçı tarafından ıslatılma korkusuyla geçerler tabloların arasından. sakın üstüne basma! çünkü, bazen aşklarını düşürürler çantalarından. al üfle ov ve ver geri. (bela okuyan dudaklar önce rujlanmalı demişti birisi.) ama dikkat et yağmurdan önce veya sonra en iyi yalan söyler insan. ve sen çantadan düşenleri önce kelimelerinle ovmalısın. en iyi temizlik ürünü kağıt mendil gibi uzatılırsa ancak olabilir para.-ya da farketmez. uzat, uzatabildiğin kadar-…(yine de bazı kadınlar-çok nadirdirler ki- hijyeni sevmezler)tabloların arasından masum yüzlü bir sözcük, saf bir gülücük ile belirdi. ışıltılıydı. ipekti çamaşırları henüz, dantellilere daha vakit vardı..DIITTT! kesiyorum bu yarım yamalak hikayeyi anlatmayı. boş zamanların argocusu olarak boşluğa tükürmenin boşluğunu anlamak üzerine konuşmaktan yanayım. kısır döngülü paradigma efektleri yaratmaktayım yani. en onurlu işi yapıp; yine her zamanki gibi yan gelip yatmalıyım. milyonlarca ses okyanusuna işemek ve o sidik deryasında boşa kürek çekmek…sonra pis sakallılar dokundular en mahrem yerlerine. bir ara bakışlarına dokunmaya cüret etti içlerinden birisi. derken o dokunmak istedi kirli sakallı birine. en sonunda takım çalışması üzerine bir konferans verildi bizimkine. sex dahilinde. “ağzın doluyken konuşmamalısın”lardan..”gevşek bırakmalısın kendini”lere. o kadar kalabalık oldular ki , göz gözü görmüyordu. toz. duman. sperm. bir müddet sonra gözlerine dokunmak istedi birinin ve kendikilerine dokunulmasını.-aman tanrım ne kadar romantik!- nasır tutmuş astigmat bakışlar ve fırında sütlaç muamelesi…birden hesabı getirir garson-buyrun bayan. bahşişler ücrete tabidir. tabi gönlünüzden geçerse fazladan birşeyler ne hoş olur.-sayın garson sayın garson. ben tavuk yemedim ki? bir yanlışlık olmasın sayın garson.-olur mu efendim!..yediniz. siz farkında olmadan neler de yediniz öyle.-ben bir tek levrek yediğimi zannediyordum ufak rakı desteğiyle sayın garson.-bayan çay içer misiniz?-lafı değiştirmenizden etkilendim…sek olsun lütfen ve çalkalamayın karıştırın.-çay kalmamıştır kapatıyoruz çünkü. ben en iyisi size pudra getireyim.-pudra mı..yüzüm mü kötü?-yok hayır. henüz o kadar da değil, yüzsüz olmak için daha vakit var…pudra şekeri! bir kaç çizgi. cennetin eli gibi.-sayın garson sayın garson… ah ne hoş.. buyrun alın bütün parayı. üstü kalsın. bilirim siz parayı da üstsüz seversiniz.-herşeyi üstünkörü sevdiğim gibi…peki sizin elleriniz neden bu kadar narin?-sizi daha narin kavrayabilmek için olabilir mi acaba?-bacaklarınız neden bu kadar esnek?-her şekle rahat girebilmek içindir onlar öyle.-peki dudaklarınız neden bu kadar güzel?-seni daha iyi öpebilmek için. hmm .sanırım bir de epey derinler. denemek ister misin? hadi bir test edin ve onaylayın.ben onaylanma manyağıyım..sana diyorum şapşal şey..garson bey garson bey…nerdesiniz?..ne oluyor?..aa yazar delirdi..ne yapıyorsun bana?!?!…..imdaaaaaat!”gördüklerim” isimli herhangibir yazı da yazmayacağım. kitap filan zaten hikaye. kimseye hiçbirşey anlatmayacağım. günümüz kaygısı olan “zekilik” de hiç sikimde değil. ben hep aptal olacağım.yüksek iq demişken. sordum geçenlerde birine “ikisinden birin seç.doğarken deselerdi. çok zeki biri olmak mı? yoksa düşük zekalı ama çok mutlu bir hayat mı?…hangisini demiş olurdun.” …güzel paradoks fakat çok mutlu bir hayatı tepen birçok gerizekalı tanımaya da engel değil. modern hayattan zevk alabilmek sadece mastürbasyon. erkekleri vibratör olarak kullanan kadınlardan sevişmeyi öğrenmeye de engel değil. bütün öğretilen herşey gibi hatalı. yanlış hocaların yanlış öğrencilerinden kurulu hayatın dramını da anlatmak isterdim, ben vazgeçmeden çok çok önce. “boş hayat” isimli aptal bir sitcom çekmeyi de isteyebilirdim oysa. kısa cümleli hem de.tek solukta izlenilen bol ağlamaklı bir komedi ama hemen koymayın kahkahaları, palyaço birşey yazıyor henüz burnunu takmadı.sesler boşlukta sonsuza yankılanırmış. ne kadar manasız ne kadar çok boş çoklar..ve anlatmak hayatın boşluğuna katkı sağlamıyor çok büyük ihtimal.antik yunan bir abinin boşluğu anlatmasını dinlemek isteyebilirdim boş gözlerle önceleri. sen uyurken kağıttan binalar yapmak ve bu binaları osurarak devirmeni de isteyebilirdim senden. sadece ne kadar saçma ve ne kadar önemli biri olduğunu hatırlatmak için sana.kim bilir, belki de bir ayna tutardım boş duvarlara.tabloların arasından bana baktı kaldırarak kaşlarını. ne kadar davetkardı içindeki yaramaz hayvan. dışı kelebeklerle kaplı. usul usul gittim yanına. gülümsedim. kelebekler de bana gülümsedi….vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy vıyy ..meme.