Hayat sanki ölümlü değilmiş gibi yaşanıyor.Depremler oluyor,merkez üssü yürekler,güvenilen dağlar hep hasarlı.Herşey yerle bir, herkes ölü yaralı.Gurur, ümit, güven ise enkaz altında.Enkazlar kaldırılmaya başladıkça,bu kez köpekler saldırıyor.Herkes köpek,irili ufaklı boylarda,birbirine havlıyor.Kalabalık içinde ısırılacak birileri hep var nasılsa.Herkes birbirini ısırıyor, salyalarını akıta akıta,koparılan parçalar,artık can yakmıyor. Kan bile akmıyor.