Annemi ve babamı göreceğim kısa bir süre sonra.Kilometrelerin bizi fazla ayırmadığına inanırdım bir zamanlar ,ama ayırıyormuş. Hele bir de fikir ayrılıkları yaşamaya başlamışsanız bir uzaklık giriyor ki ailenizle aranıza sormayın. Sizi canından çok seven insanlara cephe almış buluyorsunuz kendinizi. Ne için? Sırf kendi hürriyetimizi ve fikirlerimizi kabul ettirelim diye. Sonuç? Giderek çocuklaşan bu özveri kaynağı insanları kendimize gücendiriyoruz. Değmez ama ben değmediğini uzun süre sonra anlamış biriyim. Pişmanlıklar içinde aileme kırgın ve kızgın olduğum günlerin haksızlığını yaşıyorum içimde. Ve şimdi onlarla buluşacağım. Bana her telefon konuşmasında haklı yere sitem eden insanları göreceğim ve onlardan özür dileyeceğim yaptığım tüm tutarsız ve saçma hareketler için.Herkes anne ve babasının değerini bilmeli!