Cocuklugumdan beri hic bir özel günü sevmedim..anneler günü,babalar günü, yas günü,bayramlar seyranlar..yok tanisma günleri yok yildönümleri ,sevgililer günleri hepsininden ama hepsinden nefret ediyorum….bana cok gereksiz ve bir o kadar da traji komik gelmislerdir…ne salak gündür anneler günü yahu yada babalar günü…annesi babasi olmayan cocuklar ne yapsin???biz annemize cicekler veririken onlari zaten yasadiklari garip acinin icine yeniden batirip kafalarina bastirmanin ne anlami var?insan annesine seni cok seviyorum annecim demek icin yada ellerinden öpmek icin neden topluca hareket etmekten zevk alir…niye hediye alma ihtiyaci hisseder….bunlarin hepsi yasamin bize sundugu tüketim carkinin isimlenmis kutlamalari..hepsinden nefret ediyorum…Benim annecigim her anneler gününde üzülen cocuklardanmis…ben üzülen cocuklardan olmadim…ama yasim büyüdükce,,anlamistimki her anneler gününde kimsesizler yuvasina gidip oyuncaklari ve kurabiyeleri neden dagitirmisiz.Annelerimizi sevindirmek icin..ona hediye almak gerekmez..onun dizlerine yatmak ellerini öpmek gögüsüne kafamizi sokup koklamak…..ve yaradana sükretmek yeter… bunun icin mayisin ikinci haftasini beklemeye zaten gerek yok….bunu mümkün oldugunca sikca yapmanizi tavsiye ediyorum…….hic bir seyi ertelemeyin..hicccc…Annecigim seni cok seviyorum…..cok.