Su almak için gittiği mutfağından yatağına doğru ilerlerken tüm dağınıklığını bırakmak istiyordu mutfağında…Bu belkide kendine tanıdığı son şanstı..ve dedi bir sigara daha yakmalı;ama öncelikle sigarayı bulmalıydı…Dağınıklığın depolandığı yerde efkar dağıtma bahanesiyle bulunan sigarayı mutfakta bulmak çok zor olmicaktı onun için.İşte orda pencerenin hemen solundaki mutfak dolabının rafında duruyordu üstünde sevdiceğiyle…Bu açıdan bakıldığında yakışan bi çifttiler;sigaranın her daim romantik sevgilisiydi kibrit..İki sevgiliyi bir daha mutlu etmek onuda iyi hisettircekti sanki;bir sigara çekip aldı paketten ve sevgili öpücüğünü sundu ona ve aşk alevi sardı yeryüzünü.3 dakika ama sadece bir dahaki vuslata kadar…Ve çekti sandalyeyi masanın yanından, izlemeye başladı;ama gözü hep tezgahtaydıtezgahın üstünde bir bardak bile kendine mesken bulamazdı…Öyle bir yoğunluk…Düşündü;39 yıl…Bir sürü kalabalık 39 yılın içinde ve şu an o 39 yıla eklemeye cesaret edemeyeciği bir gün gibi bir bardağı kabullenemiyordu tezgahı!Oysa sadece bir saate toparlayabilirdi bu dağınıklığı ve yeni bardaklar yeni tabaklar meskenlerine kavuşabilirdi…Ama musluğu açabilmek…Kirleri akıtabilmek ve köpürtüp durulayabilmek…Ve tabiki bunları yapmayı isteyebilmek…Nasılsa hep tekrarı olmayacak mıydı…Bir nehirde iki kez yıkanılmaz demişti filozof haklı mıydı ?Peki bunca akışkanlığın içinde hâlâ aynı kirle koruyabiliyosan kendini akıp gitmesinin bi anlamı var mıydı?Sorular cevaplarını değil sadece tekrar soruları doğuyordu ve bu kısır döngü sadece aşinalığını muhafaza ediyordu…Ve bu noktada kabulleniş en anaç çözüm gibi şefkatli elerini gezdirirken başında o sadece düşünüyordu ne kadar daha varsın ki?…Ve 3 dakika nihayete erdi…Ve değişen ya da dönüşen hiçbişi yoktu…