bildirgec.org

Çocukluk döneminden yeni yeni sıyrılıyoruz. Artık hayatımıza sorumluluklar girdi. Bunlar klozetin kapağını kapatmak, anahtarı kapının arkasında bırakmamak ve varsa küçük kardeşimiz uyandığında komşudaki annemize haber vermek olsada sorumlulukturlar.

çocutuk o zamanlar

Artık dersler bize bıkkınlık verecek düzeye gelmeye başladılar. Kimimiz okuldan eve geldiğimiz zaman hemen yaparken kimilerimiz de yatmadan önceki 1 saate de bırakırdı. Hatta bazılarımız abartır ödevinin olduğunu hatırlaması için yatması gerekir. Hele birde ödev resim-iş dersinden ise vay halimize.
Şimdi kim boyayacaktı o kocaman resim defterini. Baştansavma bir resim çizsek olmaz mı?

Eşek bile bir tek Anamın sözünü ikiletmezdi. Bizi hiç sallamayan bu eşek Anamın yoldan gelişini görünce “hazır ol” pozisyonuna geçerdi. Eşek bile Anamın Osmanlı kadını olduğunu biliyordu.Bizleri büyüttü başka illere gönderdi, babamın dünyadan ayrılışı ile tek başına kalmasını istemedik. Yanımızda kalsın, yaşlandı, dinlendin istedik. Söz geçirebilseydik başaracaktık ama Osmanlı kadınına söz geçmiyor. Sık sık yanına gitmeye çalışıyoruz ancak iş nedeni ile her zaman izin kullanamamak sorun oluyor. Osmanlı kadını ya başkasının yanında bile kalmak istemiyor.Aklıma geldikçe beni eşek kadar hayrete düşünerek bir ineğimiz vardı süt sağılması gerekiyor ve anneme yardım etmek için kovayı alıp yanaşıyorum. Bu inatken süt sağmak mümkün değil. Gidip bakkaldan alıp kovaya doldurayım diye düşünüyorum ama Anamdan kaçmaz. Zaten ineğin şişen memeleri beni ele verir. Üzerine bir de Anamdan fırça yemek var. Anladım ki bu inek elleşmekten hoşlanmıyor.
“Ana ben yemeği yaparım sütü sen sağ” demekten başka yapılacak bir şey yok.O bana yüz vermeyen inek Anamı görünce nasıl da süzülürdü. İşte bu sahne beni delirtirdi. Planlarımın arasında ilk Kurban Bayramında o ineği kesmek yer alırdı.İnek kesildi ama Anam çok üzüldü. Böyle olmaz bari yenisini alalım dedik o da bize ötekinin yaptığını yaptı.

http://www.loadtr.com/187247-sınavda_cinnet_deçiren_öğrenci.htm

Bir tablo çizdim kendime,
Üstünde hayata dair her şey olan.
Bütün renkler vardı üstünde,
Ve onların her tonu..

Son rütuşunu yaptım resmimin,
Resmin tamamını değiştirecek olan
Tek rengi sürdüm.
Her yerine..
Sarıyı.
Kapkara olan tablo birden aydınlandı.
Güneş doğdu resmime.
Daha önce çizdiklerim canlandı.
Yeniden hayat buldular.
Her rengin bir karakteri vardı.
Benim resmimde en karakterli renk sarıydı.
O resmi resim yapan,
Neşelendiren,
Hayat veren,
Aydınlatan..

http://www.gulses.com/haber/milan-baros-istanbul-da

Teknoloji hayatımıza öyle bir girdi ki artık ulaşmadığı yer kalmadı eğer varsa bile ben bilmiyorum.
Yakın zamanda okullar açılacak, kayıt yaptırmak, hangi okula göndereyim telaşı veliler olarak bizleri geriyor. Artık bu konuya bile teknoloji bulaştığından işimiz eskiye oranla daha kolaylaştı.
Her okulun bir web sitesi var. Okuldaki tüm görevlileri tanıma imkânı veriyor. Ulaşımın nasıl sağlanacağı, iletişimin ne şekilde yapılacağına varıncaya kadar her bilgiye ulaşabiliyorsunuz.
Teknoloji aynı zamanda en iyiye ulaşma isteğini de kamçıladı. Kendi çocuğum için okul sitelerine bakarken fark ettim ki bu işe çok önem veriliyor. Okulların web siteleri birbirinden güzel ve doyurucu olmuş. Sadece okulu tanıtmakla kalmıyor aynı zamanda o bölgeyi de tanıtıyor. Öğrenciler için ders takviyesi veren okul siteleri bile var. Bunları görmek beni mutlu etti, çocuğumla birlikte yaptığım okul web siteleri ziyareti ile gerginliğin yerini güvene bıraktı.

Çayıma kattığım bir kaşık şeker hayat
Erimek aslolan tadılmak tek gaye tek ukde
Her yudum bembeyaz bir sayfa
Çivit rengi hayaller ve belli belirsiz bir nokta

Geçmişte yaptığım bütün hatalar için
Kendimi,
Geçmişte bana yaptığınız bütün hatalar için
Sizi,
Affediyorum.
Daha fazla ne yapabilirsiniz?
En azında acılar tanıdık olursa
Bağışıklık kazanmış olduğumdan
Çok etkilemeyebilir..
Yeni ve tanımadığım acılardan
Ve
Özellikle
Kendi yapacağım yeni hatalardan
Daha az zararsız geçmişim.
İlerisi beni
Geçmişten daha çok
Korkutuyor.

let’s get it out of the way and…

demişti. ve delicesine birbirlerine sarılıp dudakları ürperten serin sularda kaybolup dilleri olası tüm keşiflerde bedenleri yek hazzın doruğunda cennet bahçesinden firar günahların doruğunda havalarının bahşettiği onulmaz insanlıklarının derin bedellerinde ıpıslak tek vücutta tarifsiz doyumun doyumsuzluğunu yaşamadılar.

“let’s get it out of the way and be done with the rest”
demişti o biri. noktanın sessizliğinde nefes almayı bilerek. sadece sarılıp koynuna bir birinin gecede.sonunda susarak uykuyu dinlediler.

http://haber.gazetevatan.com/haberdetay.asp?detay=Cavrecinin_daniskasi_195903_7&tarih=27.08.2008&Newsid=195903&Categoryid=7