bildirgec.org

http://cumhuriyet.com.tr/?im=yhs&hn=7234

http://www.corumhaber.net/content/view/8182/498/

12.04.2008
…116 da yapıcaz acemiliği. Yani 28 gün boyunca burada eğitim görücez. Sonra da yemin töreniyle dağıtımımız yapılacak. Dağıtım da yine çanakkale il sınırları olacak(mış).
116 da önce yatakhaneye yerleştirdiler bizi. Sonra etrafı tanıttılar. Kantinde levazımat satan eleman da kardeşimin devre arkadaşı çıktı. Yani eleman kardeşimi tanıyor. Şampuan, traş malzemeleri falan satın aldım. Çünkü yanımda zarf (askerlik şubesinden verilen), not defteri ve kalemden başka bir şey getirmemiştim. Kütüphanede biraz vakit geçirdim.
İlgincime giden; burada herkes yeni gelenlere, yani bizlere hemen memleketini soruyor. Bu hemşehriciliği hiç sevmesem de artık memleketim Antalya deyip geçiyordum.İlk etrafı gezerken, yani 116 nın içini, kendimi cezaevinde gibi hissettim. Çünkü etrafta kamuflajlı ve eşofmanlı aynı tip kıyafetli insanlar yani askerler vardı.

http://www.project10tothe100.com/intl/TR/index.html

Google Proje Güzeli

En çok yardımı sağlıyacak olanlar kazansın sloganı ile duyurulan Google projesi, insanlara yardımcı olabilecek yeni fikirler arıyor.Google bu projeyi kuruluşunun 10.yılı adına hayata geçirmiş.Herkese açık olan bu projeye sizde katılabilirsiniz.Daha önce hiç duyulmamış ve insanlığa maksimum fayda sağlıyabilecek bir fikire sahip olabilirsiniz.
Projenin Kategorileri ;

Çocuklar doğdukları ilk andan itibaren temel ilişki kurdukları kişiler anneleridir. Anne ile çocuk arasındaki göbek bağının kesilmesinden itibaren çocuk için yeni bağ annenin “meme”sidir.Çocuk anne olan ilişkisini yavaş yavaş normalleştirir. Emme döneminin ardından annenin yerine bir oyuncak, belki her yere sürüklenen bir battaniye alır.Gelişim dönemleri boyunca bu durumu yaşayan çocuklar için okul zamanı geldiğinde bir problem yoktur.Ancak bu durumlardan birine fikse olmuş (saplanmış) çocuklar için okula gitmek bir kabus haline gelir.Bu çocuklara göre okul evden ayrılıp bir daha geri dönemeyecekleri büyük ve kalabalık bir yer haline gelir.

Okul Korkusu Olan Bir Çocuk Ne Yapar?

imeem

kapatılan siteler zincirine bir yenisi daha eklendi ve saat 5:00 sularında imeem’e giriş yapmaya çalışırken bu ekranla karşılaştım:

imeem

Her ne kadar dns ayarlarıyla oynayıp siteye girebilsekte bloguma imeem kodunu koyduğum zaman maalesef müzik çalmıyor. Eh ne diyelim 2 müzik upload edip müzik muhabbeti yapıyorduk blogumuzda onunda içine ettiler. Daha ne diyeceğimi bilmiyorum.

Sahi surf yapıcamda internette açık kaldığını bildiğiniz site var mı acaba?

Kan rengi çarşafı seçilebiliyor ayna ve benim orada olmadığımı görüyor..
Durduk yere yağan bir yağmur kadar doğal..
bu nedenle yazılması fuzuliydi ama yazdım.
Yazdığım anda fazlalığını hissettim..

düşlerimin ölümüne sebep bu gereksizlikti işte.
Geceliğimi bir başka geceye kaldırışıma ise düşlerin ölümü.
Ölmelerine izin vermemeliydim oysa.
Şimdi yorgun kabuslarım zorlanacak tepelere doğru yürürken,
köprülerin direklerinde anılar sallanacak..

Yerim, gün öncesinden rezerve, heyelan ve yıkılan köprüler içinde..
uzağa , çok uzağa gitmeyi umut ederken..
kaçak değildim oysa..
yazmayı beklediği her sözcükten bir gemi yapabiliyordum..
tüm yolculuk hazırlığımın beni amade beklemesini bekliyordum..
niçin beklemeyi beklediğimi sormaktı kurtuluşum..
yazmak kadar kolay değil , gün doğumuna yüz çevirdiğin anda elini kaldırıp dur demek..

Kapıyı çalarken kalbim küt küt atıyor, ayaklarım titriyor. Biraz sonra yıllardır yaptırdığım rutin sağlık kontrollerinin birinden geçecek olmama rağmen, nedense her gelişimde aynı heyecanı yaşıyorum. İşten geleceğim için saat 18.00 sonrası randevumu onaylatamadığım hemşiresine çocukça bir şımarıklıkla “ doktoru bağlayın lütfen kendisi verir” diyerek neyse ki istediğim saati koparıyorum.

Kapıyı “O” açıyor her zamanki karizmatikliği ve yakışıklılığı ile karşımda. Bakışlarım hayranlıkla üzerinde dolaşırken “ Bir insan 15 yıl boyunca en ufak bir bir değişime uğramadan, nasıl bu kadar fit görünebilir” diye düşünmeden edemiyorum.

http://arsiv.sabah.com.tr/2004/01/22/gun103.html