bildirgec.org

Cerbeze, ahlaki seviyenin en zayıf damarlarından biridir. birini mağlup etmeye niyetin var ise, onun hissiyatıyla onu vurmak meylinde isen, sinekler gibi kalbine hucum edeceksin ki, muhasara tamamlansın.. bu fena bir yoldur, tavsiye edilmez..böyle bir muhasaraya maruz kalan derhal müdafaayı terk edip oradan uzaklaşmalıdır..

Geçenlerde , kalbime giden yolun mideme uğramadan geçemeyeceği fikri hasıl olunca, kendimi en zaif damarımdan yakalamak ve kalbi hislerimi okşamak için tatlı yapmaya karar verdim..

Bir yığın siteye girip çıktım, osmanlı mutfağını tetkik ettim, oktay ustanın sitesine baktım;
helva çeşitleri, sütlü tatlılar, baklava, güllaç ve kadayıflar.. hoyttt..
İdris kardeşim, kitabi bir tarife nazar etmiş..
Süd kebabı: Koyun yahud kuzu etini kararca doğrayıp ve tuz biberleyip iki saat bırakmalı sonra bir tencerenin içinde süd ile biraz kaynatmalı badehu et parçalarını çıkarıp soğuduktan sonra şişe saplayıp hafif aheste aheste çevirerek pişirmeli ve arasında tavuk tüyü ile sıcak süd sürmeli ve iyice kızardıktan sonra üzerine tarçın ekip tenavül eyleye..

http://www.biletix.com/event.htm?id=KLMB5

http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/10965474.asp?yazarid=2&gid=61

Self-Potrait; www.clarkart.edu

Empresyonist ressam Pierre Auguste RENOIR (1841-1919), terzi bir ailenin çocuğu olarak, Limoges’de dünyaya geldi. Ailesi, Renoir daha çok küçük iken Paris’e taşındı. Renoir, ondört yaşından onyedi yaşına kadar, bir porselen atölyesinde; bir porselen ressamın çırağı olarak çalıştı. Çalıştığı dönemlerde, ışık ve renk konusunda epeyce tecrübe edindi. 1862 yılında, Charles Gleyre’nin stüdyosuna girerek, Monet, Sisley ve Bazzile gibi önemli ressamlarla, sıkı dostluklar kurdu. Dostlarıyla, Seine ırmağı kıyısında; ressam sehpalarını kurarak çalışırlardı. Renoir, Monet gibi sadece doğa resimlerinden ziyade, insan figürleri üzerinde duruyordu.

“La loge”; satatic.howstuffworks.com

Renoir’in tarzı; Monet gibi, resimde izlenimcilik veya empresyonizm, yani 19.yüzyılda Fransa’da ortaya çıkan ve bütün sanat dallarını etkisi altına almış bir akım. Resimde izlenimcilik (empresyonizm), ışık ve renkten oluşan gerçek görsel izlenimleri; ressamların kişisel yorumları ile duygularını da katarak yansıtmasıdır. O dönem itibari ile sanatçıların, kendi duygu ve düşüncelerine göre, var olan nesneleri veya figürleri yansıtmaları; sanatta bir devrim niteliği taşımıştır. Bu akımın öncüleri, Claude Monet ve Camille Pissaro olup, Renoir’i de katabiliriz…

bir dostumun mesajıyla uyandım o sabah: “kardeş başımız sağ olsun, atıf yılmaz yaşıtları gibi yapmış.” sonra bir başka mesaj: mevlana, insanların ölümüne değil, doğumuna üzülün diyor… 50lerin başından bugüne türk sineması’nın her dönemine tanıklık eden, altmışında emekliliklerini ilân edip evlerinde oturanlara inat 81’inde önümüzdeki sezon nurgül yeşilçay ile çekeceği romantik komediyi düşünen, kim bilir bir yirmi yıl daha yaşasa yine keyifle rejisörlük koltuğunda oturmaya devam edecek “türler üstü ustamız” atıf yılmaz’ı kaybetmiştik. yönetmenler genellikle yetkin olabildikleri bir türün üstüne giderler sinema serüvenleri süresince, oysa yılmaz, kadın filmlerinden, epik ürünlere, töre komedisinden, durum komedisine kadar sinema yelpazesinin pek çok ayağına uzandı: merak ve macera. işte yılmaz’ın karakterini yoğunlukla şekillendiren bu iki güdü, sinemasının bunca çeşitlenmesine vesile olur.

http://www.renklidergi.com/teknoloji/ev-elektronigi/Fujitsu-Japonyadaki-Kafeteryalarda-E-Gazeteyi-Test-Ediyor

Zamansız zamanlarda zamanı beklemek
Ne kadar zamansız an zaman
Çok zamansız anlar yaşıyorum.
20.00 – 22.00 arasını beklemekle geçen bir zaman
Uyku…
Zamanı durdurabildiğimi hissettiğim tek zaman
Yarı ölümdür zamanlar içinde
Ölümü tattığımız tek an
Ayaklarımı kasıklarıma çekip
Zamanı bekletmek
Karanlık gecelerde
Aydınlığın içinde
Gözlerimi kapatarak
Akrep ve yelkovanı görmek
Hayat zaman içinde bir sınav
Sınav zamanı sadece 2 saat
1 dakika sonrası yok
Ve 365 gün 6 saat zamansız zamanda
Sınava tabi tutmak zamanı
Geçsin yada gelsin diye
Gelmesi kabulümdür
Geçmesi reddim
Zaman dursana
20.00 – 22.00
Arası

Büyüğümüzden sevgi, küçüğümüzden saygı görmediğimiz için kimseye şikayette bulunmaya hakkımız yoktur.

Biz daha kötüsüne müstahakız.

Gittiğimiz devlet dairesinde vatandaş muamelesi görmüyor ve bizi küçük düşürücü davranışlara muhattap oluyorsak, “bugün git yarın gel” ya da hiç gelme diye görevlilerden azar işityorsak üzülmemiz hata olur.

Çünkü biz daha beterine layıkız.

Yoluna canımızı, başımızı, malımızı koyarak seçilmesini sağladığımız milletvekilleri gider gitmez bizleri unutup, kendi çıkarlarına bakma telaşına kapılıyorsa. Fakir fukaranın, garibanın ve mağdurların hakkı aranacağı yerde kodamanların menfaati için mesai sarfediliyorsa bir de biz 5 sene adam yerine konulmuyorsak hiddetlenmemiz gerekmez.

http://www.medyatava.com/haber.asp?id=50489

http://www.turandursun.com/index.php?categoryid=32&p2014_articleid=3