bildirgec.org

http://www.taraf.com.tr/makale/5665.htm

http://sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/23/nah_yargilanir

http://sabah.com.tr/Yazarlar/akoz/2009/05/23/amac_hukuktan_da_bagimsiz_olabilmek

http://www.habervaktim.com/haber/72854/ergenekon_savcilarinin_sabri_tasti.html

http://www.penguen.com/kapak.asp?gun=20090519

http://www.ntvmsnbc.com/id/24968870/

Brian Dettmer’in kitap otopsi çalışması

Çocukken duydukları okudukları insanın içine işlermiş, hatta çocukken öğrenilenlerin hayatın geri kalanı için temel oluşturduğunu düşünen, kabul eden birçok uzman var. Bu yüzden ki şu anda eğitim yedi yaş sınırının altında tutulmaya ve dört yaşından itibaren çocuklara belirli bir eğitim sağlanmaya çalışılıyor. Sanırım benim de içime işleyen kitap sevgisi oldu, bunda babamın kırtasiyeci olması, babamın gençliğinde ateşli bir kitapsever olması ve annemin onu gördüm göreli okumayı sever olması etken olmuştur tabi. Annemle okumaya yeni başladığım zamanlar eve gelen paketlenmiş gazete kâğıtlarını bile okuduğumuzu hatırlarım. Ki annem kendisi okuma yazma öğrenirken de aynı şeyi yaparmış, çünkü onların bulunduğu koşullarda hem kitap bulmak çok zormuş hem de kitaba para verilmesi fuzuli bir harcamaymış. Ben ise bu konuda oldukça şanslıydım; çocukluğum bir çocuk için fazla büyük sayılabilecek bir yerde geçirdim hayatımı ; babamın kırtasiyesinde. İnternette görsel için araştırmaya kalktığımda ise hiç bir fotoğraf çocukluğumun kitaplığıyla eşleşmedi, şimdiki kırtasiyeler fazlasıyla test kitaplarıyla dolu.

Sonrasında kendisi gibi bir öğretmene hala rastlayamadığım ortaokuldaki Türkçe öğretmenim aklıma gelir; bugün eğer ben hala kitap okuyorsam ve elime kağıt kalem alıp bir şeyler karabiliyorsam kendisi sayesindedir.

Çocukluktan zihnimde kalan kitaplara dair bir anım daha var, yüzyıllar önce var olmuş, yakılmış kütüphaneler ve kitaplar oldu, her seferinde içim acıyarak canım yanarak dinledim bu hikâyeleri…

Büyük şirketlerin ortaklaşma örnekleri ama küçük bireysel işletmelerde…

Arkadaşlar herkez bi yerlerden bir şekilde para kazanmak istiyor. Ve bu türkiyede baya zor bir iş gibi gelebilir insanlara. Halkalı sirkeci tren hattında bir adamla karşılaştım. Adam küçücük limon sıkacağı gibi birşey satıyordu. Limona batırıp çeviriyor ve her çevirişinde limon suyu geliyor aparattan. Pratik ve kullanışlı bir şey. Adam sadece o vagonda durduğu süre bir durak boyunca 4 tane sattı. Gittim bir tanede ben aldım. Almamın nedeni kullanmak değildi sadece işin nasıl yürüdüğünü öğrenmek istedim. Küçük sermayelerle yapılan işler her zaman igimi çekmiştir. Adamla biraz sohbet ettik, bir de bizim oralı çıkınca baya sardı muhabbet. Sonra asıl cevapları öğrenmeye başladım…

İranlı eski düşünürlerden Sadi Şirazi‘nin bir cümlesi var ” yılanın başını düşmanın eliyle ezeceksin, eger düşman kazanırsa yılandan, yılan galip gelirse düşmandan kurtulursun” diye, yani halk dilinde iti ite kırdırmak deyiminin bir başka hali.Mualesef ülkemizde çok çok uzun yıllardır bu strateji uygulanmakta, insanlar sürekli birbirlerine düşürülüyor. Irkları, dinleri,fikirlerindeki ayrılıklardan dolayı sürekli çatışma haline sokuluyorlar.Hatta sanatçılar bile elinde mikrofonla agzından laf alan muhabirin cımbızla çekip yayınladıgı kelime yüzünden başka bir sanatçı arkadaşıyla mahalle kagası tarzında kavgaya girebiliyor.

http://www.hurriyet.com.tr/dunya/11699621.asp?gid=229