bildirgec.org

güneş doğar iken yırtar karanlıkları, parçalar göğü.. kanar annelerin içi.. yırtılır ten..
ve hayata gebedir o düş saçlı çocuk.. gül sevgilim, yoksa boşunadır bunca sancı..
sevinç ustasının yanında beş yıl beş gün beş saat huzur dokudum senin için.. bahar ilmeğini atayım yanağına, sen gül..

duada kadın, kadın dua.. zaman zaman su, zaman su su aksın kadına-duaya-kadınsı dualara..

gece uykuda, gün uykuda, hayal uyanık.. sen..

‘hayat denizinde bir gemim var, ben hep ona giderim.. gemi limanından iner derinlere, demirlerimize yeter! kırılsın isterim..

http://www.ntvmsnbc.com/id/24978003/

Maya

Maya Uygarlığının inanışlarına göre 22 Aralık 2012 tarihi dünya için en önemli gün, belki de dünyanın sonu.Bir inanşa göre 2012 yılı insanlığın yükselişinin başlangıcı olarak gösteriliyor. Yaşadığmız çay son bulup yeni bir çağa adım atacağımız idda ediliyor.

Maya tabletlerinde bir görüş dünyanın son çağına gireceği fakat büyük bir tufanla son bulacağı yazılı. Diğer görüş ise marduk göktaşı ile yokolacağımız.

Bahsedilen büyük tufanın ipuçlarını şimdiden görebiliyoruz. Küresel ısınma,buzulların erimesi,tsunamiler vesaire…

http://www9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?Categoryid=1&Newsid=237375

Gözlerimi yumdum , kör oldum …
Karanlık biraz huzur biraz hüzün
birazda yüzün sanki …
Ellerimi kanatan cam kırıkları değil !
Gözlerimden akan kristel göz yaşlarım …
Bitkinim …
Yaşamak istemediğim her ana inat yaşama sevci biraz …
Belki biraz sen …
Kulaklarıma basıyorum avuçlarımı …
Duymuyorum geçmişin haykırışlarını …
Yorgunum …
Fırtınalarda yırtılmış yelkenlerim …
Ve acı sızıyo, adı kalbim olan geminin güvertesine ,
Kaptanı benmiyim ?
Sensizliğin sularında parçalara ayrılan geminin …
Dudaklarımı kesiyorum en dibinden jiletle …
Söyliyemediklerim belki fırlar he bu sefer içimden …
Tamamen sen !
Baştan aşağıya , yedi ütopyada , sonsuzlukta ,
sanırım son’da …
İşte sen , evet orda karşımda ,
Ve sen körelmiş gözlerimin kapak baskısında ..
Sen duymaz kulaklarımın iç yankısında
Evet sen kopmuş dudaklarımın hecelere bölünen kan pıhtısında …
Sen yeniden yaratılışımın hamurunda !

http://haber.gazetevatan.com/haberdetay.asp?tarih=11.11.2007&Newsid=244644&Categoryid=4&wid=108

http://taraf.com.tr/makale/6168.htm

http://www.haberturk.com/haber.asp?id=154365&cat=160&dt=2009/06/22

Bugünlerde içimi bi huzursuzluk kaplıyor nedendir anlamıyorum. Okulum bitti bi iş bulmam lazım bir de askerlik yaklaştı sevdiklerimden ayrılcam acaba bunlardan dolayı mı diye düşünüyorum. Ama sorumun cevabının bu olmadığına karar veriyorum aniden.

Çünkü bunları düşünen birisi sevdiklerine daha yakın olmaya çalışır. Bense arkadaşlarımdan,sevdiklerimden kaçıyorum veya kaçmaya çalışıyorum sürekli. Bende anlamadım kendimi 🙁 Bi huzursuzluk bi karamsarlık kaplıyor duruyor içimi son günlerde…
Tabii ki böyle kestirip atmıycam çabalıycam, direnicem, hayata tutunmaya çalışacam. Ama bi an bi arabanın arkasında yazan o 3 kelimeden oluşan cümlecik aklıma takılıveriyor:

“YA UMUTLARDA BİTERSE?”…

Aslında bir birimize anlatmamız gereken o kadar şey var ki..
Nereden başlasam bilemiyorum ki ?
Her seferinde ertelenen, ötelenmiş ama bir türlü anlatılmamış hislerimizden başlasak
mesela anlatmaya,
bir itiraf gibi değilde
gecikmiş ama geciktikçe de değerlenmiş
bir sevmek hüzmesinden bahsederken
kimseden korkmadan, çekinmeden
bugüne kadar yürekte bir yaralı kuş gibi çırpınan
ama bir türlü uçamayan bir kuşun ansızın göğe yükselmesi gibi
şaşkınlık ve sevinç uyandıran bir duyguyla paylaşabilsek içimizdekileri…

Mesela ben korkmasam seni kaybetmekten,
mesela sen daha açık olsan ya da
sen yürüsen gelsen gözlerimden içeri yüreğime
veya yürümek yerine,
açık sözlerle gelip kırsan kapıları ve yıksan duvarları..
Ve olacak neyse olsa artık…