Aslında bir birimize anlatmamız gereken o kadar şey var ki..Nereden başlasam bilemiyorum ki ?Her seferinde ertelenen, ötelenmiş ama bir türlü anlatılmamış hislerimizden başlasakmesela anlatmaya,bir itiraf gibi değildegecikmiş ama geciktikçe de değerlenmişbir sevmek hüzmesinden bahsederkenkimseden korkmadan, çekinmedenbugüne kadar yürekte bir yaralı kuş gibi çırpınanama bir türlü uçamayan bir kuşun ansızın göğe yükselmesi gibişaşkınlık ve sevinç uyandıran bir duyguyla paylaşabilsek içimizdekileri…Mesela ben korkmasam seni kaybetmekten,mesela sen daha açık olsan ya dasen yürüsen gelsen gözlerimden içeri yüreğimeveya yürümek yerine,açık sözlerle gelip kırsan kapıları ve yıksan duvarları..Ve olacak neyse olsa artık…
yorumlar
Sanki içimizde tutmayıp anlatınca herşey düzelecek her sevgi ya da aşk çözüme kavuşacakmış gibi.. Bırak Allan aşkına yaw..
Zaten içindekileri tutmana neden olan karşındakinin sana verdiği negatif duygular değil mi, aşk açıklamasız teklifsiz gelir..Baştan kaybedilmiş güzel duygular..Kendinizi kandırmayın..Ne gerekiyorsa onu yapın..
başlıkla şiiri bağdaştıramadım. 1929 iile bir ilgisini arayacak kadar ileri gittim ama olmadı.1345 şey mi vardı acaba anlatacağı, bunun içinden mi seçmekte zorlanıyordu?
hayır sadece sıralamadaki bozukluğun simgesi . numeretik sıralamada dikkatli bakıldığında 2 yok. bazen herşey çok iyi, yolunda, düzenli gidiyor zannederiz ama an gelir farkına varırız aniden ya da noksan olanı CTRL+Z ye basma şansımız olmadığı anlarda farkederiz; birşey eksiktir. simgesel başlık sadece 1345.
abowww.