Aslında bir birimize anlatmamız gereken o kadar şey var ki..Nereden başlasam bilemiyorum ki ?Her seferinde ertelenen, ötelenmiş ama bir türlü anlatılmamış hislerimizden başlasakmesela anlatmaya,bir itiraf gibi değildegecikmiş ama geciktikçe de değerlenmişbir sevmek hüzmesinden bahsederkenkimseden korkmadan, çekinmedenbugüne kadar yürekte bir yaralı kuş gibi çırpınanama bir türlü uçamayan bir kuşun ansızın göğe yükselmesi gibişaşkınlık ve sevinç uyandıran bir duyguyla paylaşabilsek içimizdekileri…Mesela ben korkmasam seni kaybetmekten,mesela sen daha açık olsan ya dasen yürüsen gelsen gözlerimden içeri yüreğimeveya yürümek yerine,açık sözlerle gelip kırsan kapıları ve yıksan duvarları..Ve olacak neyse olsa artık…