bildirgec.org

Benim için hayatı hafif’e alıyor demişler. Bilememişler ki hafife aldıkları aslında her gün gördükleri ve alet oldukları medyanın oyunlarıdır.

Bahsetmeden geçemeyeceğim bir diğer önemli mevzu sexizm. Kısa ve öz yazacağım bu sefer, ardı ardına bağlaçlar ve ağdalı laflar yok. Herkes anlasın dinlesin ve bir çift kelam edebilsin diye.

1..Sexizm çağımızın önemli bir hastalığıdır.
1a.Cinsiyetçi karakterler medyanın yarattığı afyonlardır.
1a1.Bu karakterler aracılığı ile çocukların zihinsel gelişimi zarar görmektedir.
1a1a.Ergenliğe yeni adam atacak erkek çocuklarının zihninde kadın sosyal yaşamın bir parçası olmaktan çıkarılıp, bir sex objesi olarak zihinlerde tanımlanmaktadır.
1a1b.Ergenliğe yeni adım atacak genç kızların karşısına bir model olarak medyanın sunduğu taş bebekler konulmaktadır.
1a1c.Genç kızların ve erkeklerin önüne konulan modeller onların sosyal motivasyonlarını düşürmekte, onları ulaşılmaz sandıkların hayatların hayaline kaptırmakta ve özentilikten dolayı fiziksel ve ruhsal ölümcül diyetlere bel bağlamaktadırlar.

http://www.ekotrent.com/haber/20091118/Interpolun-en-gozde-12-suclusu.php

http://patenokulu.com/buz-hokeyi-kurallari-1.html

www.sikayetet.net

Bir sabah kalktım. Buz gibi bir dünyaya kalktım. Kendi soğukluğumda yüzümü yıkadım, sabahın ayazını içime soludum. Giydim papuçlarımı, olmayacak bir sabaha uyandım. Uyandım. İçimde sürdürdüğüm kelimelerimle kendime sıcak bir öykü yazdım. Yüksek bir yere çıktım, en yüksek, sakladığım öykümü aşağılara bıraktım, dileklerim kabul olsun diye. Tuttuğum nefesimi bırakmadan usulca, kimse görmeden ağladım. Çocukluğumdaki aynı kızın gözlerine baktım aynada. İnandım ona. Çoktan beri topladığım güllerimi aldım elime. Bir sıcak tebessümün içimde bıraktığı matemin yolunu tutmak üzere yola çıktım. Kendi çıktığım yolda kendimi unuttum. Çoktan unutmuş bir ben vardım artık. Unutunca her şey değişti. Soğuk değişti, bulutlar değişti. Dedim ki, dileğim oldu. Oysa olan bendim, dilek de buydu. Ağlayan kız gözlerini sildi. Matemini duvara astı. Sustuğu anılarını albümlerden çıkardı. Valizin içine koydu. Bir bilet aldım uzak, uzak bir şehre. Dönüşsüz bir bilet yalnızca. Valizimi otobüse yerleştirdim. O uzak şehre yakınlaşırken valizim benden bir o kadar uzaklaştı. İçim temizlendi. Bu şehir temizlendi. Kar beyazı anılarım bana kaldı. Anılarımın matemi o yeni şehre…

universitekulis.com adresinden alınmıştır.

Ali ile Ramazan’ı beklemeye devam ediyorum tabii müzmin bir Perihan Mağden okuru olarak. Peşinden de Kutluğ Ataman filmini çekse. Mağden’in kitaplarını ancak Ataman çekerse güzel olur. Bence.

analienearthling.files.wordpress adresinden alınmıştır.

Orhan Pamuk’un yeni kitabı çıkıyor bir ya da iki ay içinde. Pamuk’un Harvard Üniversitesi’nde verdiği dersleri okuyacağız bu kez. Ünlü yazar, kitabının ismini “Anlatırken: Hayat, Sokaklar, Edebiyat” olarak düşünüyor. Pek okunacağını tahmin etmiyorum bu kitabın. Yani elbette satacak görece yüklü bir miktarda ama Kar, Benim Adım Kırmızı vb. romanları gibi çok satan bir kitap olacağını tahmin etmiyorum.
Kitapçıya girdiğinizde büyük bir yazarın kitabıyla birlikte muhakkak genç bir yazarın ya da ismini tanımadığınız bir yazarın da kitabını alın, okuyun.

Belki okuyabilceğin ihtimaliyle yazıyorum.Seni seviyorum.Gerçekten yaratılışına saygı duyuyorum.Başarısız olduğunu söyleyemem.Başarılısın ama bana göre bir gerçek var ki kaçınılmaz.Gel bak beraber hatırlayalım

Sâd, 38:71-78; A’raf, 7:12.
“Rabbin meleklere demişti ki: Ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım. Onu tamamlayıp, içine de ruhumdan üfürdüğüm zaman, derhal ona secdeye kapanın! Bütün melekler toptan secde ettiler. Yalnız İblis secde etmedi. O büyüklük tasladı ve kâfirlerden oldu. Allah! Ey İblis! İki elimle yarattığıma secde etmekten seni men eden nedir? Böbürlendin mi, yoksa yücelerden misin? dedi. İblis: Ben ondan hayırlıyım! Beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın, dedi.”

# Ruhumun diyarlarında tarafsız efkar…
Her ıssızlığın ardından geri düşen zaman. Aralıklardan sızan vurdumduymazlık efkarımıza ortak olmazken şenlik paylaşımlarını pek iyi bilirler kendileri…

Elveda dediğim şehirlerden kaçarken, içimde son yırttığımız fotoğrafların izleri; sırlar mıydı kandığımız yoksa sadece ellerin miydi yıllarımı alan bebeğim?

Kucağına döktüğü resimleri karıştırırken Rüya, rüya olmasını dilediği; mektuptan bozma küçük bir notla karşılaştığı… hala resimlerine baktığı sevgilisinin resimlerine bakarken…

uyandı.
el yordamıyla telefonun saatine baktı. kısık sesle derinden bir has*ktir çekti. geç kalmıştı. bu saatten sonra gitmenin bir anlamı yoktu.

yine de kalktı yatağından. kahvaltı yapmak için mutfağa gitti. buzdolabını açmak için tuttu dolabın kulpundan. gözleri buzluğun yüzeyine magnetlerle tutturulmuş fotoğraflara takıldı. neden hala orada oldukarını düşündü. çoktan yırtıp atardı başkası olsa, belki de yakardı. o umursamıyordu, ya da umursamıyor izlenimi vermeye çalışıyordu. aslında kendisi de bilmiyordu..

http://blog.enuygun.com/telefonsuz-adsl-2010da-geliyor.html