bildirgec.org

Selam gönül dostları,
Kimbilir yüzlerceniz şu an ‘yarın kim işe gidecek yine hafta başı ‘deyip sendroma girmiştir. Benim iş hayatımı tamamlayalı yaklaşık 10 yıl kadar oldu. Bu sürece daha girmeden 3 yıl kadar önceden, iş yaşantım sona ersede gönlümce hayata takılsam dıyordum.Kaldı ki bu süre içinde yıllarca uğraşarak 2 de evlat sahibi oldum.Öncelikle bu konuda çok acılı birisi olarak Allah her isteyeni evlat sahibi yapsın diyorum. Ama bugün madalyonun ön yüzüne baktığım da ne görüyorum biliyormusunuz arkadaşlar. Bir yanım hep eksik sanki.Çünkü kültürel,sosyal,ekonomik ve çevresel etkenler dahil her yanım biraz eksik.Meğer ne kıymetli günlermiş.O yüzden tüm çalışanlara seslenmek isterim.Zaman öyle hızlı akıyor ki her günü isteyerek ve severek değerlendirin.Her şey yarınlarda da olsa yapılabiliniyor ama asla geçmişe geri dönülmüyor dostlar.Kaldı ki bu gün bir işi olup çalışabilenler çok da şanslı bence.Hepinize mutlu çalışma hayatı dilerim.Ne olur kıymetini bilin arkadaşlar.

http://www.nihilanth.org/blog2/?p=141

uzun cümle kurmaya başladığımda.. sanki bir rüzgar dalgası gibi.. kuvvetli ama kesik kesik gelen ..darbeli bir nefes gibi.. cümle uzuyor..uzuyor.. ilk andaki anlam ve ateşiyle.. ortasındaki şiddet ve lezzeti.. sonundaki pişmişliği ya da ham kalmışlığı ..başlangıçtan farklı his uyandırıyor..

samimiyet virgüllerin arasından kayıyor.. araya giren harflerin sertliğinden kırılan.. sızlayan burunlar.. bir ünlem işaretiyle dimdik sıyrılıyor cümlenin sonundan..

tatmin olunmuşluğu sorgularken tükenmiş rüzgar esintisi.. üç noktanın olduğu yere.. bir ölü gibi yığılıyor..

http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=107738

Defter…

Yaşam defteri.. yaşamın kerteriz defteri… anı defteri… hatıra defteri…

Yeni doğana verildi defter önce… eline aldı ağırlığa zar zor baktı bebek. Çok ağır geldi ona. Daha okumayı bilmiyordu, nasıl yazacaktı o defteri… ağlamaya başladı…

İnsanoğlunun ilk öğrendiği şey ağlamak. Umudumuz gülmek ise ancak 1-2 ay sonraya kalmış. İnsan mahkum ağlamaya diyesim geliyor.

Deftere yazmaya ağlamakla başladı. Sonra ağlamalarını çeşitlendirdi bebek. Acıkınca ayrı ağlıyor, sevgiye ihtiyacı olduğunda ayrı.
Sonra gülücükler kondurmaya başladı deftere. Bahtına iyi bir aile çıkmış ise cesaretlendirildi gülmesi. Defterdeki gülücükler ağlamalarla başa çıkmaya başladı.

http://www.haber7.com/haber.php?haber_id=273191