bildirgec.org

BAZEN NE DURDUĞUMUZ YERDE DURABİLİYORUZ..BAZEN..
NE KALDIĞIMIZ YERE SIĞABİLİYORUZ.. BAZEN..
HER İNSAN KENDİ HİKAYESİNİ YAŞARMIŞ BİLDİM..
HER TURGUT KENDİNE KOŞARMIŞ BİLDİM..
GRİP GİBİ ODALARIM..
HEPSİNİN İÇİNDE BİR BURUN SIZLAMASI HEPSİNİN İÇİNDE BİR NEFES ALAMAMA VAR..

RUHU OLMAYAN OLABİLSEYDİM KEŞKE..
KEŞKE SONSUZ GÜNAHKAR BİR “HİÇ ÖLMEYEN” OLABİLSEYDİM..
KESKE “KAPKARA” BIR TOPRAK OLABILSEYDIM..
DAHA ARAF’A VARMADAN SÖYLÜYORUM.. EY KİRAMEN KATİBİN KAYITLARA GEÇİLSİN..!
ŞEHVET İÇİMDE BİR GİZLİ ATEŞ..
MERHAMET LE KAN KARDEŞ..
KAN KAYBEDİYORUM..
BİRİNİN DİĞERİNİ DEĞİŞTİRMESİ GEREK..
KAYBEDİYORUM..
BİRİNİN GİTMESİ GEREK..

kelamına sığınak arayanlar..

kaybolduğu yerde bulunmak ister.. “kenz-i mahfi”..

ne ayağına geleni çeker..
ne de yüzüne el süreni..
ne ucundadır iradenin..
ne tutunduğu bir göz kalmıştır..

sağanaklı bir yol seferinde.. bir gece vakti..
“isra”ya üfürülen buğulu bir nefes..
iki rekatlık bir iç geçiriştir..

ne bilinerek ölünmeli..
ne de birinin elini tutmadan..

uzun cümle kurmaya başladığımda.. sanki bir rüzgar dalgası gibi.. kuvvetli ama kesik kesik gelen ..darbeli bir nefes gibi.. cümle uzuyor..uzuyor.. ilk andaki anlam ve ateşiyle.. ortasındaki şiddet ve lezzeti.. sonundaki pişmişliği ya da ham kalmışlığı ..başlangıçtan farklı his uyandırıyor..

samimiyet virgüllerin arasından kayıyor.. araya giren harflerin sertliğinden kırılan.. sızlayan burunlar.. bir ünlem işaretiyle dimdik sıyrılıyor cümlenin sonundan..

tatmin olunmuşluğu sorgularken tükenmiş rüzgar esintisi.. üç noktanın olduğu yere.. bir ölü gibi yığılıyor..