bildirgec.org

İnsanı, yaratılanlar içerisinde sadece insanlar anlar. Her insanın bir sorunu vardır ayrıca gerek aile gerekse iş hayatında üstlenmek zorunda kaldığı bir sorumluluğu da vardır. Kim istemez ki maddi ve manevi sıkıntılar içerisinden kurtulup refah içerisinde yaşamayı. Evet birçoğumuz bunu isteriz. Belki bilerek beklide bilmeyerek bu refahı isteriz. Tabii ki insanın refah içerisinde yaşamını idame ettirmesine bir itirazım yok. Ama refaha ulaşan insanın halen kendisi istemediği halde sefalet içinde bulunanları unutmasına ne demeli? “Bana ne kardeşim herkes kendisinden sorumlu” deyip bir çırpıda işin içerisinden çıkmak mı yoksa “Neticede hepimiz kardeşiz. Ben refah içerisinde yaşarken ve Allah bana bunca malı ve mülkü vermişken sefalet içindeki kardeşlerime bir yardımım dokunsun” diye bir şeyler yapmaya çalışmak mı daha iyidir.Günümüz insanlarının çoğu egoist bir yaşamı tercih ediyor. Bizim atasözümüz olmadığı halde yıllarca bize atasözü diye yutturulan “bana değmeyen yılan bin yaşasın” mantığı ile bir yere varamayız. Bu topraklarda yaşayan insanlar olarak, renk, ırk, dil, din ayrı yada aynı hiç fark etmez bulunduğumuz konumun hakkını vermemiz lazım. Yukarıda söylediğimiz gibi kimisi zengin kimisi fakir olabilir. Zengin üzerine düşen vazifelerini yerine getirirse yani vergisini hakkıyla verir, malından bir kısmını zekatı olarak dağıtırsa zannediyorum ki ülkede fakir diye bir şey kalmaz. Fakir olan da “nasıl olsa birileri yardım yapıyor böyle de hayatımı sürdürürüm” demeyip elinin erdiği ve gücünün yettiği kadar çalışmaya devam ederse hem zengine, hem ülkesine, hem de kendisi ve ailesine bir katkı da bulunur. Unutmayalım ki ömrümüzün her anında ayrı bir sınava tutuluyoruz.Teşekkür ederim.

Evet
Aya benzer göbeğim
ama üzerinde bir kalp var taşıdığım
hem de sadece senin için çarpan bir kalp
akşam rüzgarları eser bir meltemcesine
sanki 14 yaşında ki kuzenimi görmüşcesine
alkole hayatını adayan teyze oğlum
kumara kendini kaptıran hala kızım
gibi
ve seninle göbek taşında uzanmalarımız
sanki o an beynimde yıldırımlar çarpmışçasına
bakteriden yapmış olduğum el feneri gibi
hayatımı aydınlattın.

sadece teşekkür ederim

imza ;ben ve göbeğim

http://www.ecevher.tk/en-super-surreal-calismalar.html

http://nanoteknolojinedir.com/?p=1731

Orada oturuyorsun. Hep oturduğun o koltukta… Gözlerini binbir güçlükle açık tutarak, televizyona bakmaya zorluyorsun.

O kadar yorgunsun ki, söz geçiremiyorsun bedenine. Uyumak istiyor o çünkü. Sense uyanık kalmak, sabahı geciktirmek, her an’ı bilinçli kılmak istiyorsun.

Yoksa uçar gider zaman. Uyku alır götürür seni, bir yere koyar. Öyle bir yer ki, yoktur zaman. Sen de yoksundur, düşlerin vardır. Çok başka bir senle dolu sahneler saniyeler içinde gelip geçer.

Sonra bir bakmışsın yatağındasın. Gözlerin açık… tavanı seyrediyorsun. Şu lamba uyanışı müjdeliyor sana. İşte o lambayı görmeden önce daha fazla zaman geçirmek istersin uyanık olarak.

http://kitapkurdu.tk/2010/09/kilicsiz-savasci-gandhi/

Muaf şiir dergisinin kıpkırmızı altıncı sayısı yayımlandı. Beğendiğim şiirleri onlarca fotokopileyip iplere asmak gibi bir hayalim vardı. Bu yeni sayı buna imkan tanıyor. Peki hangi şiirleri asmalı ipe? Sayalım. Yusuf Alper’in Yol, Veli Düdükçü’nün Bahçesizlikler Bahçesi III, Kaan Koç’un İç Ses ve en çok da Küçük İskender’in Azılı Aşklar Şatosu isimli şiirlerini. En çok Azılı Aşklar Şatosu’nu. Ben bu sayıda en çok bu şiiri sevdim.

Neden öpüşür, koklaşır, buse kondururuz.

niçin öpüşülür

Buse kondurmak, Gagalamak, öpüşmek, koklaşmak, bademcik operasyonu, bu ve bunun gibi bir sürü öpüşme yöntemi var.

motherkissingbaby

İster bunu gayriresmi bir karşılama veya yoğun bir romantik bir hareket olarak yapalım, öpüşmek açıklaması tam yapılamayan kökleşmiş insan hareketlerinden biri. Birçok amacı olabilir. Gelelim neden öpüştüğümüzün detaylarına aklımız yettiğince

İşe yeni girmiştim. İlk kez karşılaştığım bir sürü şey olmasına rağmen günler çok sıkıcı ve uzun geçiyordu. Etraftaki herkes yabancıydı. İş dünyasındaki -neyse artık bu hala anlamış değilim- o garip bakışlar ve ağızdan laf alma çabaları beni deli ediyordu.İnternet bağlantısı da börülce patronumuzun talimatı ile sadece öğlen saatinde açıktı.

Canım çok sıkılıyor, içim daralıyor, kalbim sızlıyor-burası çok duygusal olmuş olabilir ama gerçek- başım ağrıyordu. En azından öğlen bilgisayarda yapacağım bir şeyler arıyordum. Ama şöyle bir gerçek vardı ki ben internetten de çok hoşlanmıyordum -nedense gözümde bir kişiliği vardı.-

Kısa ve öz yazacağım bu gece. Hayata dair ne varsa bende, aslında hepsi çevremde. Ne hayır diyebiliyorum, hayır diyebileceklerime ne de evet diyebiliyorum sorunsuz evetlerime. Sadece yaşıyorum ve hatta hayatın arkasından son sürat koşuyorum. Plan kalmadı hayatımda. Ben hayatı planlayacağıma o beni sürüklüyor arkasından. Her dakika birşeylere yetişmeye çalışıyorum. Bütün olayları ucuca bağlıyorum. Yoruluyorum, ağlıyorum, tükeniyorum ama hala yaşıyorum ve yaşadıkça da sizinle olacağım…