Denizin olduğu yerde
aşk vardıraşkın olduğu yerde
deniz…
kentler denizlere karşı kurulur;
küllerinden doğar yeniden denizin kenarındaki herşey
deniz besler yürekleri, şehirleri, insanları.
Gözler hep birşey arar denizin üzerinde
ufka değin uzanan maviliklerde gezinen nazar
mahremişcesine utangaçdır kimi zaman
bazense hudutsuzca arzulu
yürekte hep bir his,bir duygu deniz kucaklayandır.
yalnızlığı, kavgaları, savaşları unutturan
http://www.haberturk.com/haber.asp?id=151825&cat=190&dt=2009/06/08
SOKAĞIMI İSTERİM!
Biz, hüznü, hüzünlenmeyi seven bir topluluğuz. Hayatın tadını, hüznün duygusunda buluruz. Hüznü, canlılığın geçici yitirilişiyle eş tutarız. Bu yüzden de sonbahar ile içselleştiririz dilimiz de.
Hüzün kimliğimizi olmazsa olmaz parçası haline getirmişizdir. Bizim kültürümüz hüzün ile yoğrulmuş, onun içinde mayalanmıştır. Hüznü, şarkılarımızda, türkülerimizde, şiirlerimizin içinde çokça görürüz. Hele şiirlerimize en çok yakışan hüzündür. Bizi anlamak, hüznümüzü anlamaktan geçiyor.
Günümüzde, şehirde yaşayan insanları sarmalayan yaşama biçimi, yalın ve içtenlikli değildir. İnsanı her anlamda hayatın ona yüklediği sorumluluklarla boğuşturan sistem içerisinde duygusallaşır ve kendini bir şekilde ifade etmeye başlar. Hüzün, şehrin, şehirde yaşayanların ayrılmaz bir parçası haline gelir, her an farkına varmasak bile…
Benim için sonbahar yoktu artık .Sonbahar ben olmuştum çünkü sevgili.Anlamsızdı gece…Anlamsızdı gündüz…Sokaklar bomboştu sanki , terketmişti insanlar şehri….Sen gittiğin günden beri…Sonbaharın bile eski tadı yoktu artık .Yeni aşklara yelken açtıran bir mevsim değildi artık. Hayalini canlandırdığımda gözümde , bütün sokakları , bütün yolları halı gibi kaplamış , üstüne basınca hışırtısını duyduğum , parçalandığını hissettiğim , buram buram hüzün kokan , bakır kızıllığında yaprakların o eski anlamı yoktu artık beynimde , ruhumda , kalbimde ….Sonbahar mı yitirmişti anlamını , yoksa kalbim mi sonbaharını yaşıyordu bu sefer ? Neden hayalimdeki yaprakların hışırtısını duyamıyordum artık? Yoksa kalbimin suskun çığlıkları mı duyurmuyordu artık yaprakların hışırtısını ? Ruhum mu parçalanmıştı , ki hissedemiyordum yürürken ayaklarımın ezdiği yaprakların parçalanmasını ? Yanan kalbimden yükselen dumanların kokusu mu engel oluyordu buram buram hüzün kokusunu hissetmeye ? Benim için sonbahar yoktu artık .Sonbahar ben olmuştum çünkü sevgili. Bir bir dökmüştüm yapraklarımı her yere .Nereye savurursa rüzgar o yöne gidiyordum .Bir o yana bir bu yana savrulup dururken …. Medet umarak her çarptığım yerden belki kalkarım tekrar ayağa diyerek.
istanbul’u semt semt, mahalle mahalle görebileceğiniz bir harita.
sitede, aradığınız yeri arama çubuğuna girerek nerede olduğunu bulabilirsiniz ya da sayfada sol alttaki harita resmini tıklayarak, görmek istediğiniz yeri işaretleyip görebilirsiniz.
Kitapevinde çektirdiğim fotokopiler ile kasaya gitmeden önce, almak istediğim birkaç kitabı incelemek istedim, sonra vazgeçtim, param yoktu ve bir çılgınlık yapıp kredi kartına biraz daha yüklenirsem iyice çıkmaza girecektim, bir kitap parası bile harcamamalıydım. Kasaya hızla yönelirken şeker dükkanı gibi rengarenk kırtasiye ürünleri de aklımı çelmeye çalıştı ama ben nefsime hakimdim. Hiç değilse kitap bölümüne gidip, koltuğa gömülüp yarım saat kitapları koklasaydım, birkaç satır okusaydım düşüncesi ile beni yoldan çıkartmaya çalışan içimdeki kitap canavarına da suss diyerek kasaya ulaşmayı başardım. Fotokopilerin parasını ödeyip, kendimi bu büyülü yerden dışarı attım.
Cama vuran damlalar,
Gözyaşlarıma yansıyordu.
Bir ahenk içinde idiler.
Hızlandı yağmur,
Hızlandı gözyaşlarım.
Sokak sel oldu, ırmak oldu,
Mendilim sırılsıklam oldu.
Gökyüzü ağlıyordu,
Ben ağlıyordum.
Durdu gözyaşlarım,
Durdu yağmur.
Gökyüzü siyah,
Ben ise mor krizanten…
Şahsen sokakta hep aynı tip bankları görmekten ben de çok sıkıldım. Gönül istiyor ki sahilde şu listedeki banklardan birini görebilsek.
Bu banka ancak iki kişi oturabiliyorsunuz. Tabii 4 de olabilir aslında. Ya da bir kişi ortada, diğerleri iki uçta da oturabilir. Ama tek kişinin oturmasının zor olduğu kesin.
Japonya’da MAQ isimli bir dizayn ajansı sokaklardaki çöp torbalarının çöp yığınlarından çok bir sanat eseri olarak görünmesi için çeşitli çöp torbaları üretmiş. Torbalar çeşitli desen ve renklerde üretilmiş ve her rengin bir anlamı var. Yeşil renkli torbalar geri dönüştürülebilir çöpler için, mavi renkliler yakılamayan çöpler için ve kırmızılar yakılabilir çöpler için kullanılıyor. Birkaç örnek kullanım:
türk telekomdan dev bir uygulama daha.ev telefonları da artık cep telefonları gibi sokaklarda kullanılabilecek.türk insanı artık sokakta istediği yerden istediği kişiyle ev telefonu numarasıyla konuşabilecek.Türk Telekom CEO’su Doany, ürünün türkiye‘de geliştirilğini ve bu uygulamanın ev ve iş telefonlarının konuşma ağının hızlı internetbağlantılarının olduğu her yerde rahatlıkla kullanılacağını söyledi.Türk Telekom CEO’su Paul Doany, hızlı internet üzerinden sanal telefonu kullanarak ev telefonuyla cep telefonunu tek bir numarada birleştiren uygulamayı dünyaya pazarlayacaklarını söyledi.bu uygulama bu yıl içerisinde halka açılacak.Türk Telekom CEO’su Paul Doany grubun teknoloji şirketi Argelatarafından bulunan WiFi üzerinden ev telefonunun dışarıda kullanıcağını ve uygulamaya geçeceğini açıkladı.
Bir sonraki aşamada Telekom bu hizmeti WiFi’li cep telefonlarına uyumlu hale getirecek.
