Benim için sonbahar yoktu artık .Sonbahar ben olmuştum çünkü sevgili.Anlamsızdı gece…Anlamsızdı gündüz…Sokaklar bomboştu sanki , terketmişti insanlar şehri….Sen gittiğin günden beri…Sonbaharın bile eski tadı yoktu artık .Yeni aşklara yelken açtıran bir mevsim değildi artık. Hayalini canlandırdığımda gözümde , bütün sokakları , bütün yolları halı gibi kaplamış , üstüne basınca hışırtısını duyduğum , parçalandığını hissettiğim , buram buram hüzün kokan , bakır kızıllığında yaprakların o eski anlamı yoktu artık beynimde , ruhumda , kalbimde ….Sonbahar mı yitirmişti anlamını , yoksa kalbim mi sonbaharını yaşıyordu bu sefer ? Neden hayalimdeki yaprakların hışırtısını duyamıyordum artık? Yoksa kalbimin suskun çığlıkları mı duyurmuyordu artık yaprakların hışırtısını ? Ruhum mu parçalanmıştı , ki hissedemiyordum yürürken ayaklarımın ezdiği yaprakların parçalanmasını ? Yanan kalbimden yükselen dumanların kokusu mu engel oluyordu buram buram hüzün kokusunu hissetmeye ? Benim için sonbahar yoktu artık .Sonbahar ben olmuştum çünkü sevgili. Bir bir dökmüştüm yapraklarımı her yere .Nereye savurursa rüzgar o yöne gidiyordum .Bir o yana bir bu yana savrulup dururken …. Medet umarak her çarptığım yerden belki kalkarım tekrar ayağa diyerek.Sana sayısız mektuplar yazıyordum … Anlamsız , alakasız , kararsız mektuplar ….Hiç zarfa konulmamış , hiç gönderilmemiş mektuplar… Dön bana diye dualar ederek içimden .Seninle yatıyordum uykuya , seni görüyordum düşümde ve yine seninle kalkıyordum bu düşten ….Asıl kabus uyanıkken başlıyordu sevgili…Bu nasıl dayanılmaz bir yürek sancısıydı ? Sanki en sevdiğim oyuncağımı almışlardı elimden . Büzmüştüm dudaklarımı ağlamaya hazır bir çocuk gibi. Ama yutkundukça yutkunuyordum . Boğazımda düğümleniyordu hıçkırıklarım …Oysa ben boğulmak istiyordum o hıçkırıklarda. Akıtmak istiyordum tüm zehrimi …Ama sen beni hiç zehirleyemedin ki sevgili? En derine batırdığında acımasızca iğnelerini … Ben her bir iğneni kalbimde bir çizgi yaptım sevgili ….Sonbaharda düşen yaprağın çizgisi misali …Her canımı yaktığında kıvrıldı biraz daha kalbim , kenarlardan büzüşerek …. Sonbahar yaprağının kenarları misali…. Ve soldurdun artık kalbimi sevgili ….Benim için sonbahar yoktu artık .Sonbahar ben olmuştum çünkü sevgili .