14 Şubat geldigi için heyecanlıyım, ancak Sevgililer Günü’nde yalnız olacagım için değil, o günde kız arkadaşıma alacagım gereksiz hediyenin ne olacagını düşünmekten de değil, kısmet olursa bundan böyle 14 Şubat benim için Sevgililer Günü gibi kültürümüze girmeye yüz tutmuş, neredeyse bayramlar kadar önemsenen bir gün olmayacak, bundan sonra o günü gerçekten unutmamam gerektigini, hatırlamazsan başıma gelecekleri bilecegim, o günü çok önemseyecegim.
Az kaldı ilkbahara evli biri olarak girmeme, az kaldı artık.Heyecanımı sizinle paylaşmak istedim, bu ayın 14. günü evleniyorum, tektaşımızı aldık, gelinlik dikildi bize sadece beklemek kaldı. Düğün falan yapmayacagız, nikahtan sonra gelinlik ve damatlık içinde iki kişi yemeğe gidecegiz, böylesi daha ,ilginç olacak. Sonrası on günlük bir balayı(kısmet olursa tabiki)
Herkes kadar bende mutlu olmak için dua ediyorum, herkes mutlu olsun ben de olayım.İnşallah bir ömür boyu sürsün.
Gerçektende ilginç duyguymuş evlilik gününü beklemek, kalbim yerinden fırlayacakmış gibi, bunun sebebi evlenecegim insanlar aynı evde yaşamamış olmak, uzun yıllar çıkmamış olmak değil, biz aynı şehirde bile değiliz yani insan uzun zaman görmedigi biriyle evlenecek olunca daha çok sabırsızlanıyor 🙂
