“İyi başlayan iyi gider” diyor Kusturica.
Çok hoşuma gitti, çok. Artık seninle ilgili mottom bu aşkımmm, ruhum, ömrüm.
Senin beni sevmen hoşuma gidiyor. Hatta senin beni çok sevmen hoşuma gidiyor. Hatta sen beni birazcık az dahi sevsen cıngar çıkartırım. Tek bir gün için bile bu hakkın yok. Benim de yok. Her gün seni çok çok seveceğim. Sonsuza kadar beni çok, çok sev.
Ruhumun huzur kaynağı. Seninle yemek yapmayı sevdim. Şimdi her şeyi seviyorum. Evi toparlamayı dahi sevdim.
Mırmırım senin beni sevdiğini nereden biliyorum, biliyor musun? Seninle tartıştık diyelim, hoşnut olmadığımız bir şey var: İçime oturuyor hiçbir şey yapamıyorum, bağlanıyorum. Keyifsizlik ki, nasıl! (Çifte anlamlı: Hem sensizlik, hem keyif alamamak ve sensiz olduğum için keyifsizlik; hoş bu, üçte anlam oldu ama olsun.) Sonra düzeliyor kış, sonrası ilk baharın ilk yaprakları gibi yemyeşil ve huzur doluyor içim. Sırf dünyamda, sen huzurlu olduğunu biliyorum diye.
İnandıklarımın altına imzamı atacağım bir şey var ki, deli çok deli bir telepati var aramızda. (Deli çok deli olan başka şeylerde var aramızda elbet ama konu dağılır.) Ben senin huzurunu da, huzursuzluğunu da hissediyorum, cayır cayır hissediyorum hem de. Altı yüz kilometre ötedeymişsin, hah; gülerim. Rodrigo’nun gitar konçertosundan daha etkili olan bir şey varsa bu evrende varlığım, o da; senin varlığın. Ben onu hissediyorum. Diyelim biz az biraz bozuktuk, düzelttik; sen ‘bana çaktırmıyorsun halini ve bozukmuşuz gibi davranıyorsun hala.’ İstediğin kadar böyle davran diyelim, işlemez. Ruhum senin nasıl olduğunu biliyor, sanırım sıkıntım da sevincim de bundan.
Şimdi bir anı fısıldayarak geçiyor yanımızdan…
Gece üzerimize yürüyor sevgilim. Ruhum bir nehir kenarında, kendini suya akıtıyor; düş aşırı. Şimdi bir anı fısıldayarak geçiyor yanımızdan, dudağımızda bir buse kalıyor bir o kadar habersiz.
Ben sana düşüyorum, düşlerimden çok önce. Sen bana kalmadın, dün gördüğüm düşte oysa. Oysalara kristallerini sunan kadınım. Yakın, bir o kadar uzak olan; kadınım…
Suskunluklarımı aya açtım. Hem konuştuk hem sustuk karşılıklı. Bilir misin, karşılıklı susabilmek iyi bir şeydir. O zaman ilerlemiştir iletişiminiz. Ne zaman ki, susmak sıkıntı verir, asıl korkutandır suskunluk. Konuşma çabası taşımıyorsan huzur vardır…
“Hava soğuktu, ayaz insanın içine işliyordu. ‘Kırılmasın diye durur kalbim, usul usul bedeni aşar aşk…’ diye bir şarkı dilimde koşar adım yürüyordum. Rüzgar, yağmur, aklım hepsi bir taraftan üstüme geliyordu. Eve varmam istenmiyordu sanki. Hızlandım. Bu yürüyüş bitecek, bu hastalık geçecek ve ben evime dilimdeki şarkı eşliğinde varacaktım. Kalbim durmayacak, soğuk bitecek, gençliğim yanıma kar kalacaktı. Koca koca adımlarla hızlandım. Kocaman bir ağacın altından geçerken, yeşil yapraklarından zümrüt gibi su damlaları düşerken üstüme durdum. Nefes alabiliyordum hala. Gülümsedim. Meftun olduğum şehrin bütün ışıkları içimdeydi, sesler duydum uğultulu:
hala bekliyorum
10 yıl oldu hala bekliyorum
verdiği sözleri hiç tutmadı,yaralarımı sarmadı daha başkalarını yanlarına açtı
o kadar çok kanadıki içim artık hissizleşti yüreğim
acı duymuyorum artık
işin komik tarafı
onu sevmek için 10 yıl sonra kendimi zorlar oldum
büyük çabam var sevmeye artık sevmediğimi bile bile
hissetmiyorum artık birşey yüzüne bakınca ,öpünce
hala sabrediyorum ve bekliyorum
10 yıl olmasına rağmen
ben hala kendimi kandırarak yaşıyorum
alıştım acısına hiç bir şey hissetmiyorum
şimdi gerçekleşse dileğim
o an bile büyüsünü yitirdi kalbimde
hiç heyecan duymuyorum
keşke kalbimi söküp atabilsem yeni bir aşkla dolu bir kalbi yerine koyabilsem
belki kanamazdı yüreğim ısrarla
belki gülebilirdim hayata
Gözlerim gezinebilir sokaklarında, eski bi şarkıda aklım, hatıralar üstünde ellerim gezinebilir… sen olmayan bir seni özleyebilirim bile evet. Çağırmıyorum akıl ziyanı günleri, kalbe zararsın çünkü sen. Her sevda da bi başrol var biliyorum artık, inanmıyorum her adamın adam gibi sevebildiğine! Korkmuyorum yalnızlıktan, sessizlikten. Hiçbir yokluk sen kadar acıtabilir mi bi canı?..Sanırdım ki bi görsem kör olurum ben yine, sanırdım ki gözlerin hep çocuk güler senin, yanağına bi damla düşer de ıslanırsın sırılsıklam…
Şimdi yazıyorum yarım aklıma , benim el kadar kalbimdi asıl kahraman…
“dön diyorum, dönmüyorsun. kal diyorum, ağlıyorsun… ne yaptığını bilmiyorsun, hayırdır İnşallah…..” Ah Yaşar, yazdın yine di mi? Sevdiğim şarkıların sevdiğim sesi, tanıdık, sıcak, sahici, vs vs vs… Bir türlü anlatamadığımız herşeyi illa ki ve en vurucu şekilde anlatsın diye mi gönderilir acaba şairler bu dünyaya? “Ahanda tam ben de bunu söylemeye çalışıyodum:)” dediğiniz herşeyi, bin tane ipe sapa gelmez cümle kurarak bi parça olsun tanımlamaya çalıştığımız tüm duyguları, iki cümleyle ve tüm ağırlığıyla anlatıversinler diye mi? kimbilir… ELİNE SAĞLIK YAŞAR. Yine dokundun kalbime…hayırdır İnşallah:)
