MEMURLUKTAN ATILDI, PATRON OLDU
26 yaşındaydı. Mühendis olarak devlette çalışıyordu. Dönemin Bitlis valisi Onu bir gün makamına çağırdı. Vali,İdeolojik sebeplerle il Milli Eğitim Müdürünü görevden almak istiyordu. Onu bu konuda ispiyonculuk yapmaya zorladı. Genç mühendis valiye karşı çıktı: “Böyle bir şey yapamam. Milli Eğitim Müdürü ile ilgili bir sorun varsa müfetişlere havale edin,” dedi.
Bugün çok hastaydım ve işe gittim fakat daha fazla duramadığım için izin alıp eve geldim. Biraz kendimi topladıktan sonra bilgisayara geçtim birşey beni yazı yazmam için dürttü ve yazmaya karar verdim. Çalışmaya başladığım günden bu yana bendeki değişimleri düşündüm;
Çalışmaya başladığımdan beri yazı yazmıyorum. Sürekli çalışmak çalışmak , işim gereği hergün yeni insanlar ile muhatab olmak , çeşit çeşit insan görmek, acısı, tatlısı, gülmesi,ağlaması , sinirlenmesi derken 1 sene geçmiş. Bu süreç boyunca ilginçtir ki empati yapma yeteneğimin kaybolduğunu farkettim. İş insana yeni çevreler, maddiyatlar vs. sağlıyorsa da bazı yeteneklerini kaybettiriyor. Henüz 1 sene de böyle olduğum halde uzun süredir çalışanları şimdi daha iyi anlar oldum.
http://www.turkuvazkitap.com/index.php?news=1026
http://www.aktuelpsikoloji.com/haber.php?haber_id=7980
Kocaman kahverengi gözlerini gözlerime dikip, delici nazarlarla bakarken, dudaklarının arasından dökülüveriyor o kırgın cümleler:
-Anne bugün işe gitmee…
Lepiska saçları darmadağın… Pembe ayıcıklı pijamasıyla sandalyede öylece oturuyor. Üşümesin diye üstüne giydirdiğim yelek bir kolundan düşmüş… Süt bardağı kahvaltı masasında hala dolu duruyor…Bir cevap bekleyen bakışlar tam gözbebeklerime oturmuş hesap soruyor:
-Anne bugün işe gitme!
Öğrenilmiş çaresizlik başarısızlık nedenlerinden birisidir.
Okul başarısı, iş başarısı gibi pek çok konuda başarsısızlığa neden olan bu pisikolojik terimi öğrenerek iş hayatında başarılı olmanın yolları için bir adım atabilirsiniz. Genç Gelişim dergisi sitesinde yer alan bu yazıyı çok beğendim. Bakmak isterseniz burada: öğrenilmiş çaresizlik
bir. herkes onaylanmak istiyor. iyisi, kötüsü, çalışkanı, tembeli. velhasıl herkes. kimseyi hele ki yöneticilerinizi sakın eleştirmeyin. bilakis “a bugün ne güzel görünüyorsunuz, bu saçlar size çok yakıştı,…”
iki. az dedikodu yapmaya çalışın, ben de mesela herkesin arkasından çok konuşan biriyim ama çok samimiyim, herkes her lafı amirlerine yetiştiriyor.
üç. mütemadiyen çok işiniz varmış gibi davranın, ağırdan alın, her işe atlamayın “ben biliyorum” havalarına girip, çünkü sonra o işler hep size kalır.
dört. temel meselelere dair renk vermeyin.
beş. yöneticilerinizle konuşurken lafı bildiğiniz konulara çekin, zayıf olduğunuz mevzulardan uzak durun. ya da kıvırın. dürüst olmak nerede işe yarıyor ki.
altı. ne olursa olsun eve iş götürmeyin. bir kere götürürseniz hep götürürsünüz. malum, tavizin sonu yok.
yedi. iş arkadaşlarınızla aranızı hiç olmazsa nötr seviyede tutun. “benim bununla ne işim olur ki” dediğiniz adama çok muhtaç olacağınız günler de geliyor. maalesef.
sekiz. sevmediğiniz işte çalışmayın tamam kriz, iş yok vs ama sevmediği işte çalışan insanın sağlığı gidiyor hafiften, belli etmeden.
dokuz. samimi bir şekilde konuşarak yağ yapın.
Neyazıktır ki ülkemizde hizmet sektöründe çalışan elemanlar çok ağır şartlarda çalıştırılmaktalar.Büyük alışveriş merkezlerinde çalışmakta olan satış temsicileri ve güvenlik görevlileri haftanın altı günü 12 saatlik insanlık dışı mesai saatlerine maruz kalmaktalar.Bir insan günde 12 saat çalıştırılırsa,8 saat uyku uyusa,günde kendine ve ailesine sadece 4 saat ayırabilir.Bu 4 saat de gezsinmi,tiyatro veya sinemayamı gitsin,kitapmı okusun,insani ihtiyaçlarınımı karşılasın.Bende bu iki sektörde de çalıştığım için bu insan sömürüsüne zamanında maruz kaldım.30 gün çalıştırılıp sadece 4 gün izin yapabilen bir insan bu şartlar altında doğal olarak anti sosyal bir yapıya yönlendiriliyor.Çalışan kesim bu insanlık dışı çalışma şartlarına,iş kaybetme korkusuyla sindirilmiş durumda olduğundan sesinide çıkaramıyor.Asıl sorun çoğu setörde çalışan işçilerin sendikasız olması.Haklarını savunacak bir mekanizma yok,bireysel çıkışlarda pek bir işe yaramıyor.Sendikalaşma olmadığı sürece bu çalışma şartlarında bir iyileşme söz konusu olamaz.AVM‘ler bir çok insana iş kapısı açsada,çalışma şartları gerçekten çok ağır.İnsanın insanca yaşama hakkını elinden alıyor.
Bir işçi 8 saat çalışma,8 saat uyku,8 saat serbest ve 2 gün tatil şartlarıyla çalışmalı.Tabiki rahat bir yaşam için gerekli olan maaş miktarından hiç bahsedemiyorum bile.AB’ye girecez diye saçma sapan yasalarla uğraşılacağına çalışma hayatını ve sosyal hakları düzenleyecek yasalar hayata geçirilse toplum rahat bir nefes alacaktır.
Ofis yaşamının en dertli durumlarından biri bilgisayar bozulduğunda IT departmanın gelip tamir etmesini bekleme anlarıdır muhtemelen. İş yarıda kalır, IT elemanı gelmek bilmez, stres de gitgide büyür.
Duruma bir de diğer taraftan bakmak lazım. Gün boyu bitmek bilmeyen telefonlar, sorular, garip işletim sistemi hataları, yükselen stres seviyesi yüzünden size kızan insanlar… Aslında IT departmanın da işi öyle kolay değil.
Intel‘in web tabanlı simülasyon oyunu IT Manager III‘ü oynarken aklımdan geçen bunlardı. Ufak bir şirkette yola başlayan hırslı IT elemanımız (bu siz oluyorsunuz), şirkette çıkan türlü bilgisayar ve sunucu sorununu çözmeye çalışıyor. Çalışanların düşen morallarini de yükseltmeye çalışıyor bir yandan.
KARİZMAYI DAĞITANLAR
“Karizmayı dağıtanlar” diye bir yazı okudum. Karizmayı dağıtanlarla ilgili örnekler verilmiş. Ben kendimden bir iki örnek vereceğim. Sonrasında sizlerin bu konudaki paylaşımlarını rica edeceğim.
Onun öncesinde şunu sormak istiyorum: karizma dediğimiz şey nedir? Bildiğim kadarı ile karizmanın tam Türkçe karşılığı; büyüleyici bir özelliğe sahip olmaktır.
