Yalnız odamın duvarları anlar beni,Hıçkırıklara boğulduğumda ya da kahkahalar attığımda.Yalnız odamın duvarları seyreder beni,Umutsuzluğa kapılıp bir köşeye oturduğumda ya da dans ettiğimde.Yalnız odamın duvarları dinler beni,Çok konuştuğumda ya da gecenin sessizliğinde.Yalnız odamın duvarları avutur beni,Sırtımı dayadığımda ya da omzuna yaslandığımda.Yalnız odamın duvarları bilir ne hissettiğimi,Özgürlüğümü ya da esaretimi.Anlıyorum ki tek dostum,Yalnız odamın duvarları.Güliz Ardilli / İstanbul / 1997 bir gece yarısı
yorumlar
benim odam gibi…
Beğenmene sevindim Sahire teşekkür ederim. Maviliklere de teşekkür ederim beğendiği için. Ayrıca Sahire okumak istersen hafifte yayınlanan ve yayınlanmamış olan şiirlerime buradan ulaşabilirsin. Vakit buldukça ekleme yapıyorum.Bir de bu şiirimle ilgili hazırlanmış bir video var. Sayın Durak Yiğit hazırlamış. Ben de kendisi şiirimi beğendiği ve üstünde böyle bir çalışma yaptığı için memnun oldum. Bana göndermişti. Onu da buradan izleyebilirsin. Saygı ve sevgilerimi gönderiyorum.