Öylesine büyük ve karmaşık bir labirent içindeyim ki…İnsanları anlamaya,hayatı yaşamaya başladığım günden bu yana hapsoldum ve yaşamaya,kurtulmaya çalışıyorum.Çıkmaya çalıştıkça içinde kaybolduğum,duvarlarından atlayarak kurtulmaya çöalıştıkça daha da yükselip beni engelleyen kocaman bir labirent burası.Her koridoru hayatımın ayrı bir parçası.Sonunu bir türlü getiremediğim,iyi ya da kötü olan ama hep yolun sonunda tıkandığım parçalar…Dönüp dolaşıp aynı yerlere ,aynı yaşanmışlıklara,çıkmazlara geliyorum.Bu çıkmazda olmama sebep hayatıma giren insanlar mı yoksa seçimlerim mi?Belki de hayatın bize getirdikleri mecbur bıraktıkları bu karmaşanın sebebi.Yanlış insanlara aldanıp yaşamıma katmam bu duruma sebep mi?Dost görünen düşmanlar,yalanlar,inanmak istemem,güvenmek istemem belki de…
Bu karmaşada olmama sebep olan herkes şimdi uzaktan beni seyrediyor.Nasıl boğuştuğuma çabaladığıma bakıyor ama yardım eden yok.Sadece bildiğim ne olursa olsun umudumu kaybettiremicekler ve ben bir gün bu karmaşık labirenti çözüp hayatıma yeniden ışık sağlayacağım.Yenildişğimde yaşayacağınız mutluluğu size tattırmayacağım…
yorumlar
labirent sensin… her duvar kalbinin bir parçası.. hangisini yıkarsan yık canın acıyacak… düşmanların mutlaka senin acılarından zevk alacak… çözüm yok.. hayat bu. seni de diğerleri gibi taaa derinden yakacak…
Karisik ruh hali imlaya yansimis, boguk bir yazi..
Yapmış olduğumuz seçimler, bizleri bugüne getirenlerdir. Sırtını asla yıkılmıyacak ve asla seni yalnız bırakmıyacak bir sultana dayamalısın. Bu sultan hep senin yanında vardı. Önemli olan onun yardım teklifini kabul edip, sım sıkı ona sarılmaktır.
yorumlar için teşekkürler arkadaşlar.Nıhansage o sultan her zaman yanımızda tek ve gerçek olan bize yardım olacak destek olacak çıkış göaterecek tek sultan canımızı bize veren nefes almamızı sağlayandır.Başkası yalan kime güvenirsen güven gün gelir bıkar seni taşımaktan yardım etmekten…