…Gidersem, kuş değilim ki sonra kanatlanıp uçayım sana dedi. Sustum, sol yanımın en öksüz köşesi hak verdi…Her ayrılık kendine yenilir anında. Yeminler, aldanışlar, kaçışlar, son sözler ,tutulmayan ah edişler, kendine kanar sonunda!Aslında esip geçen zaman değil, anlattığıdır birbaşınalığında….Sanmam, sanmamki aşk sen uykuda iken bırakıp gitsin bizi. Sanmam boşa yorulma, sanmam acın dağlandıkça bağrımda hoş bir tat bıraksın. Sanmam, yıllar maziden yana uğurlansın…Sen çok aciz kanadı kırık bir kuşu oynayınca rüyamda, tamam dedim. Acıtan, sancıtan, kendine varan sensin oğlum. Sensin sarartıp solduran … Sensin suskun bırakan … Sensin, dokundukça kanatan. Sensin aylarca badireler atlatan ve yine sensin, sustukça susatan aşka gözleri…İnandığı ne varsa sezgilerimin, gözlerime yavaş yavaş anlatır, sessizce ezbere başlarım.Yalanladığı ne varsa sezdiklerimin, usuma buruk bir tat bırakır kendime saklanırım….Şimdi kim garantisini verecek geçemeyenin, şimdi yalnız benim için söylenen bir şarkıya kim inandıracak beni?Kim inanmamı sağlayacak?…Pencerelerimde fesleğenler yaşamaya başladı. Arkadaşlar, arayıp sormuyor, telefonlara çıkmıyorum diye senden biliyorlar, haklılar…Konuşmak istemiyor dilim, yüreğim cesaret etmiyor…Şimdi senden sonra beni birsürü iş bekliyor.Önce usuma yaklaşıp onu bir çocuk gibi sevmeye, herşeyin rüya olduğuna inandırmaya başlamalıyım. Sonra arkadaşlar… Herbirini sırayla aramalıyım… İyiyim ya ben, merak etmeyin. Herşey yolunda. Yeni bir mevsime yeni bir benle vardım…İnanırlar elbet bir zaman sonra.Belki birgün bende inanırım .Ya sonra..?