BİR kaç gun once yaşadığım cokkk eski bi hikaye aklıma geldi. Ve tabii ki hikayenin baş kahramanı. fena ayrılmıştık. Napıo acaba falan die de düşündim. geçti bitti öööle.

Bu gece, babamla fitaş ta buluşacaktım. Cdlere bakarken yanıma görevli gelip,

-yardım cı olabilir miyim dedi

yüzüne bile bakmadan “hayır” dedim.

fakat kalas gibi yanımda durdugunu farkettim kafamı çevirip baktım.

Bana bakıyordu hatta gözlerimin içine bakıyordu.

bende ona baktım ve anlam vermeye çalıştım.

BİR SÜre bakıştıktan sonra boynunda ismi yazılı olan karta gözüm takıldı. BU o idi. Yıllar geçmişti. Tam 8 yıl!

Tanıyamadım eved itiraf ediyorum. Yıllardır aklıma gelmeyen o bir iki gun once aklıma düşmüş ve bir kaç gun sonra karşılaşmıştım…

eved doooru bu bana hep olurdu.

kİMİ Düşünsem bir süre sonra karşıma çıkıyor. ööle baktık zaten bi süre salak gibi.

Zayıflamışın dedim.

Şişmanlamışın dedi.

8 yıl geçmiş aradan tabii şimanlıcamda zayıflıcam da…

ama dediği bişey koydu galiba azcık…

Üstüme başıma baktı ve “diğerleri gibi olmuşun” dedi. Bende ona şöyle bi bakıp “hala sende diğerleri gibisin” dedim…

O arada uzaktan beni izleyen babamı farkettim… VE tanıştırmak zorunda kaldım…

Oradan ayrılıp Cihangire doğru yürümeye başladık babamla ve ona ben değiştimmi baba demek istedim ama diyemedim. Tüm gece bunu düşündüm oysa hemen yanıbaşımda babam bana ne kadar çok güvendiğinden ve vereceğim kararlara saygı duydugundaan bahsediyordu…

Şimdi eve geldim. Ve onunla olan anılarımı gözden geçirdim.Kendimle olan anılarımı elden geçirdim.

Ben böyleydim sanirim.

böyleyim de…

bi gun sana da biri bööle bişe derse gunluk sallama yavrum boşver.

gel bis sennle Def Leppard dinliyelimmm…

Diğerlerinin canı cehenneme.