Gözlerim sağır, kulaklarım kör.Ellerim duyuyor, dudaklarım ağlıyor.Kalbim sustukça, ruhum çığlık atıyor.İçimdeki büyüdükçe, küçülüyor her şey.Küçüldükçe anlamlar, boşluğum büyüyor.Boşluğum büyüyor,Direniyorum,Alamıyor beni de içine.Boşluk benim içimde,Beni içine alamadan.Savaşmıyorum onunla.Kör kulağının gözleri,Sağır gözlerinin kulağı oluyorum.Dudaklarım da ağlamıyor,Ellerim de duymuyor artık.Ben büyüdükçe, her şey küçülüyor çünkü.Boşluk da benim,Onu yaratan da.
yorumlar
duyu organlarımız korelmiş iyice..
ellerinize saglik..
kulağın işittiğini gözde görüyorsa hayattan daha ne istenirki…
tesekkurler.kulak ve goz yetmiyor iste. hayaller beklentiler kalp ruh zihin.. bir suru arzu var. tatminsizlik ve doygunsuzluk da olumsuz oluyor bazen karakterden karaktere goreceli olarak niceligi de degisiyor.
Sahurdan beri buradaki özneyi çözemedim, zoruma gidiyor
şiddet katsayım artıyor. benim de bir sabrım var. allahım beni mi sınıyorsun, ne yapıyorsun?
kör kulağın gözleri diyor. dej. oraya bakarsan anlarsın.
Ama benim söylediğim cümlenin sonunda nokta var, noktadan sonra o dediğin. Karmançorman oldum
mansoooon yetiiiişşşşşşş! sana rakip geliyo..
Vurma boşluğuma sörsi, kan ağlıyor algılarım
Başım üstüne sörsi’m. Ayrıca telefonların hipangel melodileriyle çalmasını tüm yetkililerden talep etmekteyim
ha gayret yahu.. biraz daha cabalarsaniz anlayacaksiniz.. ehaha super eglencelisiniz :))
kendinel başetmesi bilmektir ayakta durmak. seni sen yapan seni bozan yine sensindir….
seni kurtaran goklere cıkaran cıkaran yucelten de sen..