Hastayım ben şimdi. Fırk fırk burnumu çekiyorum, bir de midemde kazan kaynatıyorlar sanki.

Gece iyidim, yattım uyandım boğazımda sanki kusmuşum gibi bir ekşilikle uyandım gecenin bir yarısı.

İşte başladık yine. Her mevsim değişimidne olmazsa olmaz bir bünye sapıtması, ruh yamulması durumunu yaşayacam illa. Arkadaşlar ilaç al diyor her seferinde. Vitamindi, kıldı yündü iyi gelir diyorlar. Külliyen yalan. Komplo bu aslında biliyorum ben. Hatta bir tek ben biliyorum. Kandıramazlar beni. Alıştırcaklar yılda en fazla 4 kez hastalanan sevgili bünyemi ilaçlara, bozacaklar cillop gibi dengeyi, şımarcak vicudum hemen, dakka başı “ahh bi yorgunluk var üstümde, bi ilaç al da iyileşiyim!” demeye. Yaaa, yemem ben bu numaraları. Hadiyin ordan almıycam ilaç milaç. Süperim ben turp gibi maşallah. Şimdi gidicem eve bi güzel ıhlamur demliycem bi de limon sıkıcam içine böyle kocaman. Ohhhh. Televizyonu da açarım gerekirse keyfini çıkartırım tatlı hastalığımın.

Pehh ilaçmışş.