Hayat bizden bir şeyler götürdü deriz hep.Oysa karakterimiz değişir sadece.Bizden bir şeyler götürmez;Aksine bir şeyler katar.Bir kapıyı kapatır, bir diğerini açar.Aslında kapıları kapayan da açan da bizlerizdir;Ama bunun farkında değilizdir.Gözlerimizi açıp etrafımızdaki fırsatlara bakmak varken,Eskiye takılıp, sınırlarımızla kapatırız yeni şansları.Bunları kaçırdığımızı da farkedip bunlar için pişman oluruz bir de.Hayatımız, pişmanlıklarımızın toplamı olur.Her seferinde ”tamam,bu sefer farklı olacak,Bu sefer gerçekten değiştim.”, deriz;Ne yazık ki değişen bir şey yoktur.Sadece kendimize olan güvenimizi ve zamanımızı kaybederiz.Bunlar da sahip olduğumuz en değerli şeylerdir üstelik.Kayıplar ve mutsuzluk yeni alışkanlıklarımız olur böylece.Hepimiz birer örümcek oluruz.Ama örümcekler kendi ağına yapışmaz.Bizim farkımızsa,Kendi ördüğü ağa yapışan ve hareket edemeyen,Saplanıp kalan örümcekler olmamız olur böylece.Bile bile örümcek oluruz.Örümcek oluruz, hem de BİLE BİLE !
yorumlar
uyku biraz uykuu
uykusuz malesef her gece..
ne gibi 🙂
zaman belki lehimize işliyor ve bize bir şeyler katıyor gibi görünse de bence tam tersi bir durum yaşıyoruz.mesela toyluk döneminde bizi mutlu edenler bile yaş ilerledikçe daha seçici olmamızdan dolayı kolay beğenemez hale geliyoruz daha az mutlu oluyoruz gibi.
biz de zamana bi seyler katıyoruz.biz toyluk donemini astıgımızda,karsımızdakilerde degismis oluyo,buyudukce her seyin degerini daha iyi anlıyor insan bence.ozellikle ailesinin.
ama yaşlanıyoruzzzzzz:(
kim anlamıs ki kucukken her seyin degerini..acı acı ogreniyoruz iste..o delikanlılık donemi olmayıp da yasamak da olmaz.malesef hayat boyle.yaslanıyoruz,zaman kayıp gidiyo elimizden ama,tecrubeyle anlıyoruz bi seyleri degerini,belki de kaybedince.gerci tecrube her zaman iyi degildir,orjinal olmayı engeller bazen ama bu bahsettigim ole bi tecrube degil işte.
kullanmak zorunda olduğum kozmatiklerim ve sık yapılması gereken dip boyam geldi aklıma:(
ozellikle neresi cagrısım yaptı bunlar icin kristaller