Ben de bir problem olduğunu düşünmeye başlamıştım bir süredir.Hatta bir psikologla görüşmeliyim diyordum kendi kendime.Kafamda sorular sorular…Bazı insanlara neden böyle davranıyorum?Neden arkadaşlar sohbet ederken bazen boş boş bakıp,başka şeyler düşünüyorum?Neden bazen konuşmaya bile tennezzül etmiyorum?Neden arkadaşlarımın bazıları ile artık görüşmek istemiyorum ve neden arkadaşlarımın sayısı azaldı?Yoksa ben büyük burunlu kendini beğenmişin biri miyim?Yoksa ben vefasız bir dost muyum?Artık pat diye nasıl HAYIR diyebiliyorum kemküm etmeden?Yoksa ben kötü biri miyim?Neden altı kapılı gardrobuma sığamayıp büyük bir dolap daha alıyorum?Yoksa ben müsrif miyim?Neden yalnızlığımı bu kadar çok seviyor ve bundan huzur duyuyorum?Neden haftasonu dışarı çıkıp eğlenmek için eskisi gibi can atmıyorum?Yoksa ben asosyal mi oldum?Neden hayattaki her düşüşümden gizli bir haz alıyorum?Yoksa ben acı çekmeyi mi seviyorum?Neden çevremde insanlar koşuştururken ben bu kadar sakinim?Yoksa ben tembel miyim?Bu soruların tek bir cevabı varmış.Ne vefasız ne tembel ne kötü biri ne de asosyal mişim.Ben OLGUNLAŞMIŞIM…Otuzunu geçen ve kafasında cevaplanmayan sorular olan kişiler Can Dündar’ın ‘olgunlaşma’ başlıklı yazısını okusalar keşke…Belkide bazı sorulara tek bir cevap bulacaklar.Olgunlaşma…