özgü namal
pınar kür ün küçük oyuncu ve bir cinayet romanı adlı romanlarını okudum. ikisi de birbirinden akıcıydı, bitmesinler istedim, çok da keyifliydiler..bir nevi betty blue nun devamı olan eşiktekiler bitmek üzere phileppe djian ın. o da çok güzel. yazarın anlatımı çok serbest ve samimi. ve de çarpıcı. aragon un şiirlerini okumaya çabaladım mutlu aşk yoktur’u, pek sarmadı, belki de çeviri kötüydü. şiir çevirisi çok zor olsa gerek. yılmaz odabaşı nın feride sini okudum, çok naif çok keyifliydi kafiyeler, şiirler, defalarca baskı yaptığı kadar var hakikaten. ve orhan veli nin şiirleri. ne kadar sade ve güzeller. bir de bu arada o çocukları filmini izledim. sonu hariç gayet iyiydi, özgü namal ın italyanca konuşması battı bir, bu arada namal ne kadar güzel bir sinema kariyeri inşa etmekte, ne güzel..bu kadar şimdilik de..
yorumlar
neyse ki özgü namal bu sıralar pek görünmüyor. çünkü önceki sezon sinemacıların arasında bir espri yaygınlaşmıştı: “yönetmen, kamera ve özgü namal ..”
aa yazı ne eskiymiş:) bende o çocuklarını yeni mi izlemiş dediydim
🙂