Mutluluk arıyorum gören varmı?Şu acımasız, zalim hayatın hep yokuşlarını çıktım bugüne kadar. Artık bir mucize olsun istiyorum… Öyle bir mucize ki; hep gülmeliyim, hayata pozitif bakmalı, her yeni güne umutla gözlerimi açmalıyım.Öyle birisi girmeli ki hayatıma, beni baştan yaratmalı. Benim dişiliğimi bana hatırlatmalı. Onunla birlikte hayatım bir gizem, bir sır kazanmalı, kazanmalı ki hayatım bütünüyle sevecenleşsin…İnsan aşkı neden bu kadar özler. Aşksız yaşanmaz mı acaba?O kadar güzelki insanları, doğayı ve hayatı seviyorum demek. Yoktur bunun ötesi. Ama…Ama özel biri olmalı, sevginin sınırlarını zorlayan. Dünya, hayat hep bu katogoriler üzerine kurulmamışmı sanki! Eğer öyleyse, benimde bu aşk özlemini çekmem çokmu tuhaf? Hayır değil ama aşkı bulmak zor… Zaten benim aşık olmamda zor…İsterimki; aşkım benden hep bir adım önde olsun.İsterimki; beni ben olduğum için, bende onu aşkım olduğu için seveyim. Zor olanda bu zaten. Birbirimizi değiştirmeden, gerçeklerle yüzleşerek, savaşarak mutlu olmak yada mutluluğu yakalamak. Aşkım ve ben…Hayatta ne dert kalmalı nede keder…Doyasıya yaşamalı, yaşamalıyız hayatı. Birgün ardımıza baktığımızda, ikimizde hala aynı çatı altında, aynı koltuklarımızda, aynı sobamızın ısıttığı küçük odamızda, fotoğraflara bakarken; hala el ele tutuşuyor ve tükenmeyen sevgimizi torunlarımıza keyifle anlatıyor olmalıyız…Dedim ya bu bir mucize…Bana deniz ve gökyüzünün birleştiği nokta kadar uzak ve zor geliyor…”Hayatta imkansız diye birşey yoktur” derler. Bence vardır…Binbir türlü dert ve kargaşalara dalıp, mutluluğu aramaya zamanımız bile kalmadığı şu kısacık hayatta, yaşanacak onca mutlu dakikalar varki… Ama biz bu dakikaları yok ediyor, umursamıyoruz. Belkide fark etmiyoruz bile…Ya ben yada benim gibi bu olguları fark edenler…Ah ahhhh !!! Keşke benim gibi mutluluğu arayan biri çıksa karşıma. Ah keşke bir mucize olsa ve ben aşık olsam…Mutluluk arıyorum…Gören varmı ???