gece uyuyamadım mutluluktan.ankara’nın grisi bile canımı sıkamadı.en sevdiğim sanatçının konserindeydim gecede. kendisi beni bilirmiş, maillerimden hatırlarmış. adımı söyler söylemez soyadımı da söyleyiverirmiş. sohbet ettim, daha yakından tanıma fırsatı buldum kendisini. harika şarkılarıyla coştum,hüzünlendim. bir daha gelsin ankara’ya, hiç terk etmesin istedim. o “iyi uykular ankara!” diye bağırırken, ben ankara’dan bir kez daha nefret ettim… ama çok da umursamadım.