Ağustos ayının hafta sonu akşamı. Ortaköy,deniz,boğaz,sessizliği bozan barlardan gelen müzik çığlıkları. Her şeyin bir arada olduğu ortamlarda insan daha çok sıkılıyor sanki. Hadi kaçayım diyor buralardan. Alışkın değil bünye bu kadar yoğunluğu bir arada yaşamaya. Camiye en yakın bank da otururken bana en yakın bank da oturan kişiye kayıyor gözlerim aralıksız. Hani gitsem canım sıkılıyor desem sohbet edelim mi desem ne derdi acaba ? bu yüzden seviyorum sigara içmeyi demiştim o gece. Ateşiniz var mı sözünden sonra. O zamanlar zayıf incecik gözleri ışıl ışıl doyulamıyan güzellikte birisiydi. Bense bütün güm iş stresi ile koşturan müşterilerin abuk sabuk Amerikan tarzı dekarasyon işlerinin içinde boğulmuş sinirlenmeyen sakin yaşayan biriydim. Kocaman 3 yılı geçirmişiz biz Aralık ayında . Apar topar gidişimiz yolda korkma sadece fena halde soğuk almışsın serum verirler geçer deyişlerimiz aklımda halen. Sabah 08:00’da Çapa kapısında beklerken bugünleri yaşıyacağımı elbette ki tahmin edemezdim. Teşhis bu kadar kolay konulabiliyor insanda tedavisi baya uzun ve yorucu oluyor. bu hastalığa kapılanların ailelerinin hayatlarının felce uğradığını tahmin edemezdim. Normal Yine de şanslıydık biz ilerleme durdu. Ancak asıl sorunlar bundna sonra başladı. kendiyle ve yeni fiziği ile olan savaşı hepimizin (ailesi ve ben) hayatını felce uğrattı. Herkes onunla birlikte mücadeleye girdi ama yenik düşen biz kazanan o oldu. Hayatlarımızdaki her şey iş,aile,arkadaş,iş bütün çevreler tek tek yok oldu. Onun savaşına kendimizi ortak etmek için her şeyden vazgeçtik. Etrafındaki herkesle savaşır gibi yaşaması onu dahada mutlu kılıyordu ama bizleri mahvediyordu.
yorumlar
yazıdaki imla hatalarından dolayı imlacı arkadaşlardan şimdiden özür dileyeyim..
önemli değil arkadaşım. Çok zor ve kutsal bir görev yapmışsınız…Kutlarım sizi..
cok zor….hersey cok zor.nurlar icinde yatsin :-((
Ne yazacağımı bilmeden başlıyorum Sevgili @sahinden…Tek bildiğim okurken dışardan bakan yabancı bir göz olarak kalbimde hissettiğim acının sende olanı.Dilerim o büyük acı ihtimal bile vermediğiniz bir mutluluk olarak hepinize döner.Unutulmaz ama hafifler ve sevgisi artar.Sevgiler.
sağol..
bitmeyen işler yüzünden bazı yazıları atlıyorum. ancak ara sıra nefes almaya oturduğum bu sitenin karşısında rastgele tıkladığım eski ya da yeni yazılara bakarken tekrar buluyorum hayatın anlamını…hayatlar… o hayatların anlamları…bazen emek verdiklerimizin varlığı, bazense emek verdiklerimizin yokluğu o anlamı dolduruyor. hayatın anlamı bize sevinç de olsa, hüzün de; isyan da olsa, başarma duygusu ya da kaybetmişlik de olsa, her ne olursa olsun, o hayat hep emek verdiklerimizle var oluyor. ve yanındaki anlam isteyerek ya da istemeyerek taşımak durumunda olduğumuz bir cep harçlığı!ve ceplerimiz çok dolduğu vakit, koyuyoruz o harçlıkları masanın üzerine bir hışımla, hani yine şairin hayata haykırdığı gibi; üstü kalsın!arada sırada cepleri boşaltmak iyidir! başka türlü bu ağırlıkları taşımanın yolu yok!
pilli paticim, o kadar güzel anlatmışsın ki, ekleyecek birşey bulamıyorum…sahinden,sen çok iyi bir adamsın…ve eminim sana gökyüzünde bir yıldız olarak bakıyor sevdiğin kadın. yitirdiğin sadece bedeni…ruhu daima seninle ve sana teşekkür ediyor eminim…
bende bu yazıyı geç fark ettim, çünkü o tarihklerde daha yeni üye olmuştum buraya…çileğe sonsuz katılıyorum,çok iyi birisin bence de,kayıp zor… yapacak birşeyin olmaması daha zor…ama;gecenin en karanlık anı, gündoğumuna en yakın anıdır…hayat bundan sonra sana en güzellikleri bir buket halinde hediye edecek:))