Zamanda o güne yolculuk…KADIN: BİR SONDAN ÇIKMIŞ KALBİMLE YIKIK BİR ŞEHİRİMADAM: SONU OLMAYAN BİR YOLUMKADIN: HER ŞEYİN BİR SONU OLMALI BENCE…ADAM: SONU OLAN HER ŞEY BİTER. BEN BİTMEZLERİN BAŞLANGICIYIM.KADIN: HİÇBİRŞEYE GÜCÜM YOK. NEFES ALIŞ VERİŞLERİM DÜZENSİZ.ADAM: BEN NEFESSİZ YAŞAMIM. BENİM DÜNYAMDA KENDİNİ DEĞİL BENDEKİ SENİ DÜŞÜNÜRSÜN.KADIN: SENİN BAŞLANGICIN NEYİN SONU?ADAM: UMUTSUZLUĞUN SONU…KADIN: SENİ ŞİMDİLERDE ANLAMAMA RAĞMEN SENİN YANINDA KENDİMİ ANLIYORUM.ADAM: ‘ASLINDA ANLADIĞIN BENDEKİ SEN ONA BİR ŞANS VERMELİSİN”İNSANA ANLAM KATAN ONU ANLAYANDIR.KADIN: BU İLTİFATSA TEŞEKKÜR EDERİM.AMA ANLAMADIM:)ADAM: BUNU ANLATMAM İÇİN UZUN BİR ZAMAN LAZIM. ”BANA ÖMRÜNÜ VERMELİSİN”KADIN KORKUYORUM…ADAM: KORKMA KORKULARINI ALACAĞIM DÜŞLERİNE GÜLLER EKECEĞİM VE NEYİ DÜŞÜNÜRSEN DÜŞÜN ASLINDA KENDİ GÜZELLİĞİNİ BULACAKSIN.KADIN: SEN NEDEN BENLE İLGİLİSİN BU KADAR?ADAM: İLGİLENDİĞİM ŞU AN SEN DEĞİLSİNSANA KENDİMİ ANLATIYORUM VE SENİN YANINDAYIM…KADIN: ANLATTIĞIN ŞEY SANA DEĞİL BANA BENZİYOR. NEDEN?ADAM: KENDİMİ TANIYORUM…SENİN YANINDA İKEN TANIDIĞIM SENSEN EĞER SEN BENSİN ”BENİMSİN:)”HUZURLUYUM. SANA DA HUZUR VERMEK TEK NİYETİM.KADIN: SEBEP SEN MİSİN BEN Mİ?ADAM: SEBEP YANINDAYKEN SANA UZAĞINDAYKEN DE BANA BENZESE DEASLINDA BİZE BENZİYOR…O ZAMAN Kİ BİR BİZ KAVRAMI ORTAYA ÇIKIYOR VE BEN BİZ OLAYINI DAHA ÇOK SEVDİM SENİNLEVE SENİ DE….Zamanda yoluluğunu tamamlarken kızdı önce kendine. Mutluluğu ertelemek için ne kadar çok direnmişti. Sonra adam hayatında olduğu için ne kadar şanslı olduğunu düşündü.KADIN: Herşey böyle bir konuşmanın anlaşılmaması ile başladı.Tüm güzellikler başladı aslında bu konuşmayla…Kim derdiki, kim inanırdıki hayatın bir anda bu kadar değişeceğine ve özel olacağına.Evet sen söylemiştin. Ama ben inanmamıştım, aslında güvenmemiştim.Senden çok kendimleydi sorunum.Acı çekmeye o kadar alışmıştım ki unutmuştum mutlu omayı, bir insanın gözlerinde kendimigörmeyi, bir yüreğe dokunmayı, mutlu olmak için sevmek gerektiğini unutmuştum.Herşey birgün biter düşüncesi kafamdan hiç çıkmazkennasıl olurda seni severdim. Ya sende mutsuz olursan.O kadar içe dönüktü ki gözlerim aslında tek amacının yanımda olmak olduğunu göremedim.Biz olarak mutlu bir hayat sürdürebileceğimize inanmadım.Hem inanmadım hem de korktum senden.Gözlerine bakmaya korktum ama elimi tuttun.O an içimi kaplayan huzur kelimelere sığamayacak, hiçbir şiirin dizelerine dökülemeyecek kadaranlamlı ve uzundu.Artık daha çok korkuyordum…Ya bir gün biterse… Ya sana aşık olursam..O kadar çok gözyaşım vardı ki dökülmüş haketmeyenler içinNeden sana da bir şans vermiyordum aslında ben de bilmiyordum.Madem herşey bir gün biter acı da geçer, gözyaşım da diner.O gün bilseydim seninle bu kadar mutlu olacağımı hiç tereddüt etmezben tutardım elini. İlk sarıldığında bana ellerim bedenime paralel durmazdı.Bilseydim dünyanın sen olacağını sımsıkı sarılırdım sana.Duygularım düşüncelerimle, düşüncelerim seninle savaşırkensana aşık olduğumu anlamamı sağladın. Bunu bile sen yaptın:)Bizim için yarattığın dünyamızda bu kadar mutlu olmak hayalin bile ötesindeydio zamanlar. Ama şimdi hayal bile edilemeyecek kadar güzel ve mutluyum seninle.Aşk, sevgi, emek, huzur, mutluluk ve güzel olan ne varsa yaşama dairseninle öğrendim, sende gördüm.Bir şiirde geçiyordu hani ”sevgi emekmiş…” …Artık biliyorum, seninle öğrendim ”aşk sensin”’ mutluluk sensin”, ”hayatım sensin” …Herşey sensin artık benim için. Bir tek sen mutlu olmak için tek nedenimsin. Seni karşıma çıkardığı için hayata, hayatım olduğun için sana sonsuz teşekkür ederim…
yorumlar
Jamais vu..Elinize sağlık
tebrikler
Arkasından gelen kocaman yazıya hakaret gibi olacak ama başlık çok hoşuma gitti…
teşekkür ederim…
Kaçıp saklanmak içgüdünün sesi, dinlememek ise özgürlüktü.Kelebek misali yaşayan küçük gölleri, ağır pelitleri, uzağa düşünce sararan yaprakları, ege türküsünü, gururlu ve yaralı insanları bırakmadım dışarıda.Onlar da şimdi benimle burada.Yarı yolda yağmura yakalandım. Beni götüren iki yuvarlaktı. Üzerinde olduğum diğer yuvarlak ise benden habersiz, etrafında dönülen ise çok çok uzaktı. Ufuk bir an parladı ve söndü. Arkasından duyulan bütün sesleri örttü. Kaçıp saklanmak içgüdünün sesi, dinlememek ise özgürlüktü.Yağmur durmadı yanına rüzgarı da aldı. Şimdi ikiydiler. Daha güçlüydüler. Önce dallardaki zayıf yapraklara saldırdılar. Kopardılar ve savurdular. Uzağa düşen yapraklar daha bir sarardılar. Sonra meşe ağacının pelitlerini kopardılar. Yapraklardan daha ağırdı pelitler yakınlara düştüler. Biri bana dokundu sertçe. Canımı acıttı, canı acıdı. Ben gittim o ise şimdi farklı yerde kaldı.Kirpiklerim ağırlaştı. Yağmur damlaları herzamankinden daha ağırdı. Gözlerim görmez oldu yolları çünkü gökyüzünde ve yüzümde çok fazla damla vardı. Ben gitmeyi, yağmur yağmayı, rüzgar esmeyi seçmişti.İnsanlar saklanmışlardı saçaklar ve beton korunaklar altına. Bazıları biraz ıslanmıştı. Diğerleri ise kuruydu. Yağmur onlara dokunamamıştı. İşte onlar gururluydu. Herkes göğe bakıyor dinmesini bekliyordu. Yağmurdan korunuyor ama rüzgara yenik düşüyordu. İşte onlar bu yüzden yaralıydı.Kulağımda bir ege türküsü yağmurun sesine meydan okuyan, gerçekte ise sadece ona eşlik eden.Her yer ıslandı. Su birikintileri oluştu. Küçük göllerdi bunlar. Yaşamları kelebekler gibiydi. Üzerime kondular. Yağmur heryerdeydi. Yağmur saçımda, yağmur gözümde, bacağımda, göğsümde idi. Yağmur şimdi içimdeydi. Ben yağmurun içindeydim. İçindeyken ulaşamayacağı yer yok idi.Durmadı devam etti. Rüzgar yanında idi. Ufuk gene aydınlandı ve söndü, sesi herşeyi örttü. Benim ise yolum bitti. Yağmurun içinden çıktım, içimde onunla. Her yanım ona bulanık, gözlerim hala görmez.Kelebek misali yaşayan küçük gölleri, ağır pelitleri, uzağa düşünce sararan yaprakları, ege türküsünü, gururlu ve yaralı insanları bırakmadım dışarıda. Onlar da şimdi benimle burada.
acilen yorum tutma butonu istiyorum, ne güzel satırlar bunlar.
yazarını tanısaydım.. bende teşekkür borçluyum kelebek
hayatın içinde olan hiç birşeyi geride bırakamıyorsun…
En iyisi boşvermek bazenNoktaları başıboş kim bırakmışsa o doldurmalıBoşver..
cicim zamanları tabi et teşekkürü bakalım.hayatta bitimli olmayan hiç bir şey yoktur !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
He ya öyledir
ewet hayatta herşeyin sonu vardır ama bitecek, yitecek, sonu gelecek diye bir ömür boşuna geçmez…cicim zamanlarına gelince bu süreyi uzatmak kişilerin elindedir…
bu yazıyı yazalı uzun zaman olmuş, bugün yine sen hatırlattın:)ve ben aradan geçen yıllardan sonra bugün sana ilk günkü kadar belki daha da çok aşık olduğumu söylemek istiyorum. seni çok seviyorum.”Seni karşıma çıkardığı için hayata, hayatım olduğun için sana sonsuz teşekkür ederim” demiştim ya şimdi de beni bulduğun için seni, biz olduğumuz için kendimi çok şanslı hissediyorum.yaşattığın tüm güzellikler için, mutlu olmamız için elinden gelen herşeyi yaptığın için, küçük dünyamızı hep aydınlık tuttuğun için, beni hep en çok seven olduğun için, bazen sadece varlığınla bile mutlu ettiğin için, çevremizde ne olursa olsun sen hep beni dinlediğin için, bizi önemsediğin için, gözlerinde kaybolmama izin verdiğin için, sıcacık sarılışın için, sevgi dolu bakışların için, yaşattığın tüm anlarda verdiğin sonsuz değer için, kendi geleceğimizi kurmaktaki çaban için, yok olan anlarda bile verdiğin umut için, boşa çıkarmadığın sonsuz güven için ve birlikte paylaşmaya karar verdiğimiz hayat için, sana çok teşekkür ederim.Bir tek sensin hayat…
vay be yorganıma teşekkür edesim geldi şimdi, sıraladığın bütün özellikler onda var. şu kış gününde ayrı bir sıcaklığa sahip doğrusu.
herkesin hayındaki önemli kavramı farklı olabilir. kimi sevgisiyle ısınır, kimi yorganıyla avunur…