Neydi bizi iki yabancı yapan??Birbirimizi çözememiş olmamız mı yoksa sevgimizi ve aşkımızı yeterince kanıtlıyamamış olmamız mı???Cevaplarını bulamadığım daha bir çok sorudur bizi birbirimize iki yabancı yapan aslında………“Yeni bir başlangıç” dedim” mutluluğu” sanırım artık yakaladım dedim,ama yakaladığım mutluluk değilmiş……Balıkçı oltasına takılan ve kendisine ağır gelen şeyi bilmiyordu,merak ediyordu ama çekiyordu çekiyordu zorlanıyordu…Kendince “işte büyük balığı”yakaladım demişti.Çekiyor çekiyor zorluyordu hem kendisini hem oltasını,ama bilmiyordu aslında zorladığı zaman oltasının parçalanacağını……..Çekmişti sonunda o “büyük balığı!!” ama hem oltası zarar görmüştü hemde umutları,elinin acıması umrunda bile değildi balıkçının, onu yıkan şey,umduğunu bulamamasıydı…..Çünkü balıkçının karşısında duran şey sadece”boş bir ağırlıktı içinde ne olduğunu bilemediği bilmekte istemediği bir ağırlık işte”……İşte benimde mutluluk diye yakalamaya çalıştığım sadece koca bir “HÜSRAN”dı….Ne olduğunu hala anlayamadığım “hüsran” bana anlamlandıramadığım bir”acı” veriyordu.Ama gitmek istiyordum,bırakmak istiyordum bu aşk-sevgi dolu ruhumu çünkü karşılığınıda alıp gitmişti sevdiğim,kaybolmak istercesine kaçıyordum sanki.ama bu kaçış sanki sadece hayallerde kalıyordu çünkü gidemiyordum ondan geçemiyordum….Aklma birden sezen aksu’nun bir şarkı sözü gelmişti:“Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmemunutamam acı-tatlı ne varsa hazinemdir..Acının insana kattığı değeri bilirim küsemem…Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir…” ona göndermiştim bu şarkıyı,sorada ondan gelen cevap aklıma geldi:”Geç bunları atık”demişti…..demekki geçmemi ve gitmemi istiyordu…Onu beğenmediğimi iddia ediyordu,onu yeterince sevmediğimide..Çözememişliğin göstergesidir bu dedim kendimce…Çünkü bilmiyordu onu gördüğümde gözlerine bakamadığımı, baktığım zamanda gözlerinde kaybolduğumu önümü göremediğimi bilmiyordu yada bilmek istemiyordu …….Yüreğimin kıpırtılarını duyamamıştı,içimdeki aşkın-sevginin sonsuzluğa doğru gittiğini bilmeden bana”aşk kırıntılarıyla doyamam”diyordu….Aşk kırıntısı değildi onun önüne serdiğim, masada onun göremeceği şekilde sonsuz,uçsuz bucaksız aşk-sevgi yemekleri duruyordu ama o sadece kırıntılarını görüyordu,yani neyi görmek istiyorsa onu görüyordu,……Şimdi gittin hayatımdan bende senin hayatından….Giderken “yeni bir güne başlayacağız yarın,gülerek başla güne çünkü ben öyle yapacağım”diyerek gittin sevdiğim……….Hep gül,her yeni güne başladığında benim için bir kez daha GÜL….Bana ne dediğini hatırlıyormusun sevdiğim:”kalbini kalbimin üstüne koy,ona ii bakacağıma söz veriyorum demiştin”ama ii bakıyorsan eğer neden ben içimdeki hüsran ve acı ile geziniyorum…..Ona şimdi acı ve hüsran içinde diyebildiğim şu cümleler çıkıyor sadece:”İÇİMİ DÖKTÜM,YOKLUĞUNLA KONUŞTUM BUGÜN,GİTTİM ÇIKTIM HAYATINDAN BUGÜN HOŞÇA KAL SEVDİĞİM……..