sen hep unutkan olacaksın, nefesin ara ara sıkışacak, gözlerin uzak kentlere yolcu, kafan dağınık olacak.ben unutulmuşluğumla savaşırken, nefesim ara ara sıkışacak, gözlerim gözlerine yolcu, dağınık bir evim olacak.kilitlli odalarda geçmişi tadlandıracağım. yüreğim senden hep , hayır hiç! çık gel.senden yanıt beklemek beni deli edecek. Kahretsin,böyle kalakalmak bana göre değil !bu sızı çok yeni , sen dur daha büyüyecek.Bir sen bildin benim filliğimi, akasya kokumu. oysa hiç akasya kokmadım ben. kokum ,lanet olsun, çabuk anladım ;tembelliğini, unutkanlığını, merakını, anlamadıklarım kaldığını..önce onu sevdim ki ben !mumu tutuşunu, üzerinde saçma sapan bir aydede olmasını, füme oluşunu, masaya akıtmayışını, beni düşünmesini sevdim.ondan sonra hiç sevemeyeceğim sanmıştım.lanet olsun, hiç bir ve hiçbir şey saf değil.aşkmış..en güzeli.aşk tanrısı önümde eğildi ve bana dedi ki; bu pembeleri çalmıştım çok önceleri senden, tüm sevgiler senin olsun diyordum.şeytan tüylene tüylene görünmez oldum şimdi.tatsız tuzsuz hayatlarda eğlencenin baş misafiri.şeytan dedim de iyi ki var. köşe kapmacadaki köşelerimiz, ebe olmayı savsaklayışımız ve körebeye dönüşümüz.tanrınız az uğradığı yerlerde midir gerçekten şeytan ? sevgilim?tanrıyı da şeytanı da sevdim. ama sen ve şamdan var ya , başka.ve sen hala ordasın biliyorum, uzakta.uzağa uzak olmak nasıldır anlatsana. Kahretsin, duygusal deme bana, yalnızca şairleri sevdim.ah onları bilmelisin; köhne yaşamlarını, kahpeliklerini..ve bunlara bata bata temize çektiklerini.onları da sevdim işte. ama sen ve şamdan var ya , başka.kahkalarla gülmek istiyorum yine ! ne çok sırrım var benim. fıkır fıkır oldurtan.gel gör ki; içimdeki çizgi karakter , belki de çöp adam doyumsuz olan.şimdi rahatım, düşünmüyorum hiçbir şeyi.Kahretsin , düşünmüyorum kendimi.yine de içimde bir kuşku var. nedir bu yaşananlar?elimin parmaklarını sayıyorum ,beş.elimin parmaklarını kesiyorum, bakıyorum, beş.elimin parmaklarını dikiyorum, yine beş.elimin parmaklarını koparıyorum, kahretsin!nedir bu beş ?