Sen misin beni böyle seven?Yerle göğün birleşmesi kadar imkansız.Yoksa sen misin benden böyle nefret eden?Doğmamış acıları bende var edip,Sonra canım yansın diye,Canımı almadan çekip giden.Peki ben nasıl bilebilirdim?Beni belli belirsiz bir duyguyla dolu,Umutlar, hayaller ve dualarla bezediğini,Güya gelecek diye bekletip,Nam salmış bir sevda ile bir başıma,Buralarda ve her yerde sensizliğe hapsedip,Sonra yok oluşları sırtıma yükleyeceğini,Öyle bir sevda ki tarifsiz,Şu anda tarifiyle yüreğimi kanattığım.Kalabalık sokaklarda bir başıma kalacağım anda,Belki seni görürüm diye başım her bir yanda,Sen ise bir varmış bir yokmuşcasına,Bir yanımda, bir sonsuz yalnızlıkta,Hüzün, keder ve gözyaşı dolacağımı,Nerden bilebilirdim beni böyle bırakıp da,Sevgimizi satılığa çıkaracağını.Bin kişi talip olsa da bir bana varıp,Bin evren bulsan da bende kalacağını sanıp,Sözlerinde, bakışlarında kendimi derinlerde saklı,Ayrı ve vazgeçilmez kılıp,Ne olursa olsun asırlarca ayrılmayıp,Ne bu dünyada ne ötekisinde,Ne de başka bir alemde sen bensiz, ben sensiz,Diye bir şeyi bilmeden yaşayacağımızı sanıp,Hiç umursamadan beni bırakıp gittiğinde,Yanıp tutuşan lavlardan daha sıcak bu yüreğim,Sana koşup gelmesin diye yakıp kavurduğum,Ciğerlerim, başım, beynim şahit,Savrulup durduğum bu rüzgarlarda sana bir nefes,Bir arsız bakış ve dibe vurmuş,Karamsarlıklardan öteye sana uzanmış ellerimle,Sana koşan her bir hücremle yapayalnız kalıp da,Nasıl yaşabilirdim ki söyle bana?Aldığım nefesler canlı bir cesetin kanıtıdır ancak,Baktığımda acıdan solan güller,Daha konuşmadan dudaklarımda dökülen kelimeler,Sadece sana gelişim gibi sanki.Senden öylesine bir kaçıştan arta kalan dayanılmaz acının kudretiyle,Varlığını sürdürmeye çalışan ölü bir adamın asaletindeki zavallı bakışlarla,El tutuşların elimdeki izleriyle bu yalnızlıkta,Sadece sende varolduğum anı sana armağan etmek için yaşıyorum bir gün daha.Sen mutlu mesut hayatında beni duyma,Bilme de tadın kaçmasın diye,Huzur bulduğum kollarından bana kalmış tek bir sarılma daha varsa diye,Nefes alıyorum solmuş ciğerlerimle.Sen belki varsındır da ben göremiyorumdur,Belki açılır gözlerim diye yaşıyorum kayboluşlarda.Sana uzanmış ellerim seni bulur belki diye, Duruyorum hala bıraktığın o beton kaldırımlarda…