İşim gereği Ankaranın en lüks semtlerinden birinden otobüse binip daha mütavazi ve emeklilerin oturduğu bir semte yolculuk ediyorum.O kadar yorgun oluyorum ki göz kapaklarım Ağırlaşıyor çoğu zaman ağzımdan salyalar dökülerek uyakalıyorum.Otobüsün yolu üzerinde Ankara’nın en şık en gösterişli ve kazık mağzalarının bulunduğu Tunalı hilmi caddesinden de geçiyoruz. Kafa abajur, son derece seksi ve şık giyinen(!) teyzelerde otobuse binip onlara yer vermem için dibimde dikilip duruyorlar.Ellerinde Pahalı mağazaların kağıt poşetlerinden bir demetle kahve içmeye iniyorlar. Yer vermediğim içinde dik dik bana bakıyorlar ya da bana öyle geliyor bilmiyorum.Hayatının reklam olduğunu sadece gösteriş budalası olduğunu tüm otobüstekiler biliyor ama onlar bunun farkında değil.Gerçekten tişörte 100 lira verebilen bir insan neden otobüse biner ki demeden kendimi alamıyorum.Oda haklı günümüz cilalı imaj devri. Kendini zengin göstermek, entellektüel göstermek ya da hödük olduğunu saklamak artık bir marifet.Tansu Çiller değil miydi imajmakerları sayesinde başbakan olan. Ya da Cem Uzan değil miydi az daha meclise girecek olan.Artık şüphe eder oldum her şeyden.Umarım paketin içinden hıyar çıkmaz diye dua eder oldum aldığım sakızdan.