DERİN BOŞLUK
sokak lambalarının mayhoş kırmızılığısoğuk yüzümde yanıp sönüyoryağmur damlalarıda terketti sen gibitümüyle yalnızım artıkbirkaç damla gözyaşıyla beraberyürüyorum gecenin boynu büküklüğüne karşıdimdik duruyorumkaybettim ıssız yokuşlarda senikaranlık bir orman gibi sensizlikkendimi kendimde kaybettim bulamıyorumzehrin gün geçtikçe karışıyor kanımaduvarlar kapatıyor sensizliği banaperdelerimde kapandı senden sonrakimse yok artık dışardasen artık bende sevgi kadar basit değilsinruhumda,daha derinde,gözlerimdesinhissediyorum seni artık sen o sen değilsingitmezdin belkide o zamaniçindekiler çamur gibi sıçramazdı yüzümesoğukluğun tenimi donuklaştırıyorellerim boşlukta tutunacak bir yer arıyorartık bende değilim düşüyorumbaşım dönüyorkaybettim gözyaşlarımıiçimde biriktirdiğim acılarkarışıyorum bu amansız derin boşluğa….
yorumlar
derin bir şiir olmuş. eline sağlık.
Boşluklar doldurulmasa da hacmi daralır zamanla.Sabır..Teşekkürler
teşekkürler arkadaşlarsevgili dejavuu en çok sabra ihtiyacım var;sağolasın.
ben den de sabır….
tarzım olsun ya da olmasın, beğeneyim ya da beğenmeyeyim; hafif’teki şiir yasağının kalkmasında mütevazı bir rolüm olduğunu görüp tebessüm me hâşâ modundadudaklarım hafifçe kulaklarıma doğru nasıl yol alıyor…yaşasın şiir!yaşasın miir!
senden önce de yaşıyordum. senden sonra yaşamadan önce.
sağolasın mefkud:))şiir yasağı mı vardı eskiden?ilginç!!!
harika bir şiir çıkmış;teması her ne kadar ayrılık-terkedilmek ikilisi üstüne kurulmuş olsada:(eline sağlık..