bildirgec.org

bissürü insanı klabır olma yolunda gözledim, ve “al parayı harca” basitliğinde olmadığını söyleyebilirim. sakın flipırlık müessesesini savunduğum sanılmasın, bir eylence kültürünün bir alt-kültür’müş gibi gösterilmesi tırnaklarımın çekilmesine yolaçıyor. ama eski arkadaşlarımdan birkaçında gözlemlediğim değişiklikler daha korkunç.

klabırlık extacy’le birlikte geliyor, bu kesin. ve extacynin en randımanlı tüketildiği yer de orası, bu da kesin. ben bu arkadaşlarımla çeşitli haplar vs. bişeyler yutmuştum. daha doğrusu herhangi bir şekilde kafayı bulmanın ve biraz eylenmenin yollarını arıyorduk ve hep sokaktaydık. ama o günler eskidi zaten, alakası da yok konuyla. asıl olay, bunlar x’i bulunca başladı. 1 kere gittiler klübe. sonra 1 kere evde yaptılar. iyiymiş dediler. ama evde, müzikleri falan seçerken elin ayağın durmuyomuş bi şey dinleyemiyomuşsun. orda hazırdan veriyolarmış, daha iyi oluyormuş. ama böyle manasız şeyler dinlemezdiler ki bunlar. ayık kafayla da gitmişler, beyenmemişler.

asıl savunma şöyle birşey; biz kulüp olsun diye gitmiyoruz ki, hapın kafasını yaşamak için gidip, kendi kendimize takılıyoruz. orada olman onlardan biri olmanı gerektirmez.

bu savunmaya klablara takılan birsürü kişi sarılıyor. yani aynı boku yapıp da, hala özgünlüğünü kaybetmediğine inanmaya çalışıyor.

HAYIR! o kapıdan girdiğin anda sen de bir klabırsın. bu kadar basit. istersen ortada platformun tepesinde danset, istersen köşede otur. haplı ya da hapsız. eylenmek için para harcamaya mahkum ettiniz kendinizi be.

parlak parlak giyinmek önemli değil, club şarkılarını ezberleyip ezberlememen umrumda değil. sayılan tek şey, parayı verip eylenceyi satın alman… derken, bir de duydum ki, bunlar kendilerine ışıltılı kıyafetler almaya başlamışlar.

yani şimdi batak gibi geliyor bana, kimse farkında değil, ama hiçbirinin kişiliği kalmayacak böylece… tüketim işte, nasıl da işliyor şaştım kaldım…

billy bragg’in “help save the youth of america” diye bir turnesi vardı da adamı sınırdışı edip, ömür boyu ülkeye girişini yasakladılardı. amerika, gençlerinin kurtarılması gerektiğini düşünmüyordu tabi ki. ben de benzer bir kampanya başlatmak istedim şimdi, “klabır gençleri kurtaralım” ya da “klabır batağına karşı sipor ve edebiyyat” olabilir. off saçmaladım işte yine yaw, ben aslında çok üzülüyorum o eski arkadaşlarıma.