Burası Türkiye herşey olur.Bu sözü hiç sevmem. Kabul edilemez bir kabullenişi ifade ediyor.Haber özetlerinde ilgimi çeken bir haber için haberleri izlemey başladım.33 askerimizin şehit edildiği yolar önceki olayda bütün şehit cenazeleri ailelerine teslim edilirken , oğlunun cenazesini almaya giden bir babaya son derece umarsız bir edayla oğlunuzun cenazesini yanlış aile aldı. Cenaze Çanakkale de deniyor.Bir evlat sahibi olmanın , onun belli bir yaşa getirmenin , onun varlığıyla mutlu olmanın ve huzur duymanın yerini kaplayan acı dolu yüreğiyle baba Çanakkale yolunu tutmuş.Prosedürler ile bir süre uğraştıktan sonra mezarı ,açtırmış cenazenin oğluna ait oldugunu söylemiş. Ancak bu seferde Çanakkale deki şehit ailesi rası olmamış. Genelkurmay a müracat edilmiş. Genekurmay Elazığ da kimsesiz bir şehit cenazesi var. O senin oğlun demişler. Adamcağız bu sefer Elazığ a gitmiş. Ancak orda ki Şehit naaşıda oğluna ait değilmiş. Baba her iki şehit naaşı içinde DNA testi istemiş. Uzun uğraşlar sonucu DNA testlerini yaptırmayı başarmış. Ancak bu seferde Çanakkale den gelen sonuç bir bayan a , Elazığ dan gelen sonuç ise bir başkasına aitmiş. Yani adamcağız şehit oğlunun acısını bile yaşayamadan mezar derdine düşmek zorunda kalmış.Yazmadığı makam , başvurmadığı mevki kalmamış. Ancak bütün çabalarına rağmen oğlunun naaşı ile ilgili kesin bir sonuca ulaşamamış.Şehit askerin annesi gözleri açık vefat etmiş. Babası ise şu an seksen yaşına gelmiş.Başda da söylemiştim ya… “Burası Türkiye burda herşey olur”Bu sözden nefret ediyorum.