adım attım,odaları dolaştım,çok gezdim,çok yoruldumsiyahtı, kurşun gibi…belki kalemdibelki silgisilgi olsasilinirdiyok, silgi değildi.hesabını bileydimçözer miydim ki…hep sayıları saydım;bir iki,bir, ikiüçe geçemedi ritmik saymalarımbir iki, bir iki,bit _miyor kisonsuz benim rakamlarım,yazdım ,yazdımhep bir iki, bir ikiküçüktüm,boş bir sayfa açtım kendimebir kare çizdim,güzeldi, içi boştu,vazgeçtim,üçgene çevirdim yüzümüüçgenin kenarları dabir iki, bir iki,üçe dönmüyor kibenim sayfam dolmuyor kibir türlü !…gençtimyeni bir sayfa çıktı önümegüzeldihem de büyük,kalemim sığmadı içinebir altıgen çizdim,kırmızı köşegenleriçine sarı saçlı bir kız koydumbaktım sığmadı içinebir beden büyük geldizaten bir şişman mıydı, neydisilgiye yenildi…zamanı geldi, çizmeliydimbelki şarkı da söylerdimkimbilirdi kielimdeki benim kalemimdibir dikdörtgen,bir dairene şarkıya benzedine yolu geçti sevgidenbir çizgi çektimsilindişimdi rakamlar geçiyor önümdenbir ikibir iki, bir iki…sevmedim zaten hiç matematiğiçıkamadım işin içindençözülmüyor bu denklem,sonu gelmiyor kihep bir iki,bir iki,yaşamayı bileydimüçe geçebilir miydim ki…rakamsızçizgisizkalemsizyaşayabirmiydim ki…ferkul27 ocak 2008..01.45
