İki elimde iki nefes…Portakal kokusu,Işığın dokusuna, bir de,şu gürültü,Gözeneklerine…Gelmişsin.Yol ediyor gelişin…Hoş beş,İnşallah maşallah…Bir sırt dönüyor.Güvercinler uçmuyor,Güneş batmıyor…Hayat durmuş değilVe uzayıp kısalmıyor gölgeler.Aynı hızda dönüyor semazen,Aynı hızda başım.Hepi topu bir gitmek işte!-Elleri ceplerinde…-Durgun bir denize girerkenki halkalarGözlerinin çevresinde yine.Bilirim ki, aşk doludur cepleri.Biliyor ki son kez dönüp baktığında,Yeni bir bağ kuracak,Toprağın eskisineBağbozumu mevsiminde bile!Bir bakışla bağban olacakYeni eskiye…El değmemiş fidelerindeKara bir pençe,Kör bir makas gibi…Gelecek…Öyle biliyor,Bilsin…
yorumlar
hayır, güvercinler uçuyor.Daha sabah gördüm.
etiketler olmasa, işin içinden çıkamayacağım. ne var ki, hafifletici sebeplerin şiire dair “mıncırma” girişimlerimi anlamsız bırakıyor..:)
mıncırma derken?
bi tür sadistik eylem dolce
şifa niyetine…