Işık yoğunluğuna bakmak gibidir böylesi aşklarYavaş yavaş görüşünü etkiler,gördüklerinide peşinsıra.Bir anda gözünü alır.Etraf başkalaşır.Herşey,heryer parlar,olduğundan farklı bir hal alır hayat.Üstelik sen zamanı tuttuğunu sanmaktasındır,öyle hızlı akar ve kanar ki ellerin.Ne hissettiğim,ne yapmak istediğim,yapabildiklerim,elimden gelenler,imkanlar,yitip gidecek olanlar,gözyaşları,hatıra sevinçler,alışkanlıklar..Herşey kafamda bir yumak oldu ve çekip çıkarabildiğim içinden; sol yanımın kırıldığı ve sevgimin hürlüğü toprağında..Bir anne gibi sarıldığın gururundan örülü duvarın ötesinde bıraktın beni,üstelik beni bir ömür bırakmayacağına inandırmışken..İlk defa,ömrümde ilk defa birisine kızgınım ama dahası kırgınım,hemde bu kimse “seni asla bilerek üzmem” lere beni inandırmışken..Hep övünebilinecek tek şey olarak gördüğüm mantığım beni bu sefer yalnız bırakıyor,üstelik sen “bazı şeyler mantıkla çözülmüyor”a beni inandırmışken..Bu kelime oyunları benim beyaz sayfalarıma yazılmıyor çocuk,ne diyorsan düşündüğün gibi söyleyebilseydin keşke.Aralarda kalmak kimin için? Ya hep ya hiç vardır bende,seçebilseydin birini keşke.Uğraşmasaydın yer etmek için hatıralarımda.Bir mülteci gibi sürgün etmeseydin beni benden uzağa..Ne kadar sustun? ve ne kadar konuştun sustuklarını?!!Beni böyle belirsizliklerle başbaşa bırakmamalıydın.Bu kadar soru işareti ağır geldi taşıyamadım,görseydin görmek isteseydin keşke.Bu nasıl sevgi,herşeyi mantık silsilesinden geçirip muhasebesini yaptığım zaman seninle olmam için geriye mantıklı hiçbir sebep kalmıyor SEVGİMden başka!Bazen savurup atmak istiyorum seni de sevgini de,ama bir ses “dur” diyor bana,”onlar ne olursa olsun senin duyguların”..Umarım herşeyi değiştirirsin.Umarım renklerimi geri verirsin.Umarım..çünkü hazır değilim ipleri kopartmaya,yüreğimin her köşesine çöreklenecek bu ağrıya inan hiç hazır değilim..