Evet tamda bu başlıkta yazan insanlardan birisi oluyorum ben…Ben aşk uğruna kişiliğimi daha yeni yeni oluşan kişiliğimi kaybettim…Eminim benim gibi bir çok insan vardır.Yani bu konuda en azından kendimi yanlız hissetmiyorum.Oysa babam hep şey derdi sen Senemsin ve ve kızımsın herzaman buna göre davran.Ama sanırım babamı dinlemedim daha doğrusu dinleyemedim…..:(Belki inandırıcı gelmez çünkü bende inanmazdım bana arkadaşlarım söylediğinde ben aşka inanmayan birisiydim kimseye bağlanmayan bağlanamayan bi gün olmaması gereken birisine aşık oldum ve şu an istanbuldan kaçıyorum unatabilmek için çok sevdiğim işimden kendimden arkadaşlarımdan kısaca hayatımdan kaçıyorum bu sanırım uzun süre yazıcağım son yazı olucak çünkü bilgisayarda hayatımdan çıkarıcağım şeylerden birisi…..Eminim yazdıklarımdan çoğunuz bana ne kişiliksiz kız ya diyosunuzdur ki bende aynen öyle düşünüyorum bide gururlu geçinirdim herzaman ama işte diyorum ya kişilik gurur hayat boş geliyor sana kendimi kaybetmiş gibiyim.kişiliğimi ve kendimi nasıl bulucam bilmiyorum dipsiz bir kuyunun en dibinde gibi hissediyorum kendimi heryer karanlık ufak bir ışık arıyorum ama bulamıyorum ve karar veriyorum artık kuyunun içindeki suya kendimi bırakıyorum…..