Aşka dalıyor gözlerim,karanlık simsiyah bir gecede yanlızlığımı daha çok hissediyorum sen kokan odayı içime çektikçe.Bunları haketmişmiydim bilmiyorum ya da hep hayatın acısı kadınlardan mı çıkmalıydı bunu da anlamış değilim.Yıldızların içinde kaybolan bir yol gibiydi gözlerin,baktıkça sana ne çok ışıldardı oysa.Şimdi özlediğim o bakışlar düşman kesildi bana,ağladığımda yalvardığımda sert bir yürek gibi kesip attı içimi.Dağladıkça dağladı ,sanki zincirlere vurdu sana aşık kalbimi.Hiç bukadar acı çekmemiştim ,çocukluğumda yüzüme kum tanesi atan dişleri kırık dökük olmuş o çocuktan sonra.Sen ki beni mutluluktan havalara uçuran ,kalbimi biran olsun elinden bırakmayan sen ,şimdi okadar uzaksın ki bana.Ne bir ses geliyor ne de gölgen bile yok yanımda.Evimiz soğumuş buz kesilmiş,taş duvarları üstüme gelirken sabahı sabah etmek üzere sığındım yine gözyaşlarıma.