İsraf deyince aklımıza hep su israfı, para israfı, elektrik israfı en bilinçli olanımızın aklına ZAMAN israfı geliyor. Peki israf çeşitleri bunlardan mı ibaret.
İsterseniz önce israfın insana göre tanımına bir bakalım. İsraf, yerli yerince kullanılmayan, insan yararına döndürülmeyen, verimsizce heba edilen, maddi ve manevi her şey israftır.
Şimdi soralı kendimize, gözümüzün israfınız düşündük mü, kulğımızın srafını düşündük mü, zihnimizin israfını düşündük mü…
http://habervaktim.com/yazar/13998/anneler_gunu_bir_gun_degil_her_gun.html
http://haberturk.com/haber.asp?id=140813&cat=140&dt=2009/04/15
http://timeturk.com/basortusu-eylemleri-antalyada-da-basliyor-63672-haberi.html
http://www.habervaktim.com/haber/63831/chp_gelirse_ne_yapar.html
Her şey bir şeyle başladığı vakit,
O şey su yüzüne çıktığı vakit,
An olur şeyin yalnızlığı o an,
Kapına dayandığı an, o şeyin,
Seni senden alan şeyin çıkmazı,
Her çıkmazın, çıkarı bir şey vardır
Elbet, olan şeylerin çıkar yolu
Aydınlığın şeyleri, o anın ki
Ki odur anın aydınlık şeyleri.
İşte buklet diyor ki o şeylere,
O şeyler ki elde var olan şeyler,
Yaşamın kıyısında o şeyler ki
Döner zaman, şeylerin döngüsüyle…
http://www.odatv.com/index.php?id=14024
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/9897019.asp?yazarid=148&gid=61&sz=20286&hid=9898152
Gözler hep birşeyler arar.
Bulacağı vaadine hep kanar
Ne zamanki mutluluğu yakalar
Pembe Pembe hayaller kurar
Onun için herşey tarifsiz
Hayat ise kedersizdir
Ne zaman gerçeği anlar
Yaşadığı anlar kayıtsızdır.
Bizler hep hayaller kurarız, içimizde devamlı bir umut vardır. Birilerine, birşeylere sahip olma arzusu
bizim içimizdeki enerjiyi açığa çıkaran en önemli unsurdur. Ama her zaman içimizde bir boşluk taşırız, hiçbirşeyden tatmin olmayız, herzaman daha iyiye, daha güzele odaklanırız. Sahip olduklarımızla, övünür. Olamadıklarımız ise bizi yer bitirir. Kimimiz sinir hastası, kimimiz kanser, kimimiz de bedbaht olur.
Oysa sahip olamadıklarımızın bizi daha çok motive etmesi, hayata yaklaştırması gerekir. Çünkü önümüzde hala yapamadığımız, gerçekleştiremediğimiz bir hedef sözkonusu. O hedef için harcadığımız vakit, sonunda başarı bile olmasa bizi zinde tutmuş, hayata bağlamıştır. Başarılı olunduğu zaman da şımarmamak, yeni hedeflere kanalize olmak veya eskiyi devam ettirme çabası içinde olmak, sağlıklı olmanın bir numaralı anahtarı olsa gerek.
Umut olmasa biz olmazdık, hayaller olmasa gerçekler olmazdı.
Çıkmayan candan, ümit kesilmez.
Dünyaya da sahip olsan sana kendini özel hissettirecek birisi yoksa hayatında, anlamsızlık denizinde kulaç atıyorsun demektir. Bu düşünce ile yola çıktığımda yaşamımı irdelemeye başladım. Neyim var neyim yok döktüm önüme, anlamlı mı anlamsız mı diye…
Sahip olduğum her şeyin bir anlamı var elbet. Boşlukta mıyım, değilim ancak bunun sebebi hayatımda kendimi özel hissettirecek birinin var olacağına karşı taşıdığım umuttan dolayı… Yoksa yalnızlık, sadece “O”’a mahsus.
Kimileri yalnız olmak kendi tercihim der ve sadece kendini kandırır. Yalnız yaşamayı kimse istemez ama şartlar ya da kendi bencillikleri yüzünden bunu başaramazlar.
Yalnızlık benim tercihim diyenleri incelediğimde ve onları çözmeye çalıştığımda gördüm ki; hayatlarına birisi girene kadar kendilerini böyle savunuyorlar. Ne zaman ki artık onların da hayatında biri var, işte o zaman savundukları “yalnızlık benim tercihim” düşüncesini ilk karalayan onlar oluyor.
Yalnızlık kimsenin tercihi değildir, mecburiyetidir. Vakit ise nakittir, bu bağlamda hayatımızdaki yalnızlığı terk etmenin yollarına bakalım, fikirleri ciddiye alalım…
Sizin yalnız yaşamanızın bahanesi nedir?
