bildirgec.org

Ailesinin ilk çocuğu idi. Sabırsızlıkla bekleniyordu. O zamanlar önceden çocuğun cinsiyetini öğrenmek gibi bir imkâna da sahip değillerdi.

Yani aile üyesi için bir yatak ve giyecekler hazırlanmıştı kıt kanaat imkânlar ile. Doğum masrafı bile bütçelerini çok zorluyordu. O yüzden evde doğum yapmaya kadar verilmişti.

Beklenen gün geldi, sancıları dayanılmaz olmuştu. Ebeye haber verildi, sıcak su kaynatıldı sadece ebe henüz ulaşmamıştı.

Dışarıda lapa lapa kar ebenin anneye ulaşmasını geciktiriyordu. Doğum yapacağı için ebenin kapısında yatamazdı.

Apartmanda hepimizi deli eder “Muharrem Abi”, kavga etmediği yoktur. Apartmanın güvenlik görevlisi Muharrem abiyi görüp kapıyı açınca yanında durup
“kapıyı neden açtın” demiş.

Güvenlikçimiz de “Muharrem Bey sizin geldiğinizi gördüğüm için açtım” demiş.
“Madem kapıyı sen açacaksın ben niye bu aleti (kapının uzaktan kumandası) taşıyayım ki, benim arabamla başkası gelse içeri alacaksın yani? Ben buraya bu kadar parayı bunun için mi ödedim?” diyerek yaptığı incelik için teşekkür bekleyen güvenlikçiyi de deli etmeyi başarmıştır.

Karşılaştık. İnanılmaz mutluluktu geçirilen zaman. An durdu gene. Dedim, ‘Ah, kalbim çarpıyor, ne güzel.’

Bana çektiği mesajda, ‘Benimle yaşlanır mısın?’ diye sordu.

Romantizm. Erkeklerde az rastlanılan bir durum. Seksten başka bir şey düşünemeyen erkekler için epey bir duygusal bir durum.

Sadece spiritüalizm hakkında okuduğu kitap sayısı 2000. nefis etkilendim. O anlatıyor, ben anlatıyorum. Anlaşılmak nefis, dedim.

Bu şans döndü galiba dedim. Akşam görüşmek için sözleştik. Evime gelecekti. Mumları yaktım. Süslendim. Daha bir kadın oldum. Romantik yemekler, içecekler hazırladım, sundum. Oynaşırken döktük, yerleri batırdık, umrumda değildi.

Ne sorun var bunda? Buraya kadar her şey normal. Seks yok hayatında. İhtiyaç duymayan bir erkek olur mu? Tamam sürekli seks düşünmesi de sıkıntı verici ama şimdi ne yapmalı?

http://gezz.org/index.php/seyahat/seyahat-onerileri/85-seyahat-onerileri/400-dunyanin-yeni-harikalari

http://w9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?detay=Talabaniden_DTPye_uyari_AKP_ile_iyi_gecinin_191135_30&Newsid=191135

(pusula durdu.
barometre 1010’da.
çıt yok ortalıkta..)

kıyılarında gezinip küçük sevgi kabukları topluyorum, çıplak ayaklarımla.

kumların sıcaklığını gelen dalgalar alıyor. dalgalar içime vuruyor. geliyor yüreğime kadar.

dalgasız deniz olmaz değil mi? olmaz elbet.
dalgalanır durulur, dalgalanır durulur…(dururken dalgalanır bir de!)

martı desem martı değilim, uçuşan ne?
kum desem kum değilim, üzerimde yürüyen ne?

sessizliğin içinde duyulan gülüşler..gözlerimi alıp götüren maviye ne demeli?

http://kendihalinde.wordpress.com/tag/agartha/

http://www.keyodemeleri.net/

Yolculuğum 29 Haziran Pazar günü Ankara Esenboğa İç Hatlar Terminali’nde başladı. Pegasus ile Sabiha Gökşen’e uçtum. Kimseye tavsiye etmem su dahi ikram etmiyorlar. Kısa bir süre sonra ( 45 dk) İstanbul’daydım. Sabaha karşı saat 02.40 da Airarabia Havayollarıyla Dubai’ye uçtum. Bu da tam bir köy dolmuşu gibiydi. Sanki uçağa ilk kez binen insanlarla bir aradaydım. Bir koşturmacadır gidiyor. Uçak personeli de şaşırmış vaziyetteydi.Bunun öncesinde Sabiha Gökçen Havalimanı’da dış hatlarda inanılmaz bir yoğunluk söz konusuydu. Tam bir düzensizlik hakimdi. İlgililerin belkide önceden hesaplayamadıkları bir yoğunluktu bu… Çünkü önceleri bu hava limanını insanların kullanması için kampanyalar yapılıyordu. Şimdi yoğunluk var ama düzen yok maalesef… Gelelim biz asıl mesleye…
Yaklaşık 4 saat 10 dakika sürdü yolculuğumuz. Sabah TS ile 07.10 da Sarjah Havaalanına güvenli bir iniş gerçekleştirip Dubai de geçecek 15 güne adımımızı zor sayılabilecek bir yolculuktan sonra atmanın mutluluğu içindeydik… Çünkü Airarabia da aynı Pegasus gibi… Neyse ki bunlar hiç olmazsa bir bardak su ikram ettiler. Kısa bir şehirlerarası yolculukta bile bir sürü ikram yapılır. Bu kadar sıkıntıdan sonra Dubai’ye varmanın huzuru içinde kendimi bir an önce yatağa atıp dinleme ihtiyacım içimi kemiriyordu. Sarjah Havaalanı’nda yapılan kontrollerde oldukça can sıkıcı. Bakmadıkları bir kulağımızın arkası kaldı. Gözbebeğine kadar kontrol edip resmini aldılar. Neyse ki 1 saatlik eziyet bitti ve dinlemek için evin yolunu tuttuk. Akşama kadar iyice dinlendim. Artık gezme zamanı…. Bir sonra ki yazıda hem de resimlerle…

http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=Detay&ArticleID=890682&Date=28.07.2008&CategoryID=79