bildirgec.org

Silahlanmanın, küresel tehditi karşısında, 1990 yılında Paris’ te silahlanmaya sınır getiren AKKA ( Avrupa Konvansiyonel Kuvvetler Antlaşması ) imzalandı.

Antlaşma imzalanması bize çok şey ifade etse de herkese aynı şeyi ifade etmiyor. Yapısal olarak verdiği sözün arkasında duran bir kültürümüz var. İnsani değerlerimiz hep ön plandadır.

Biz sanki bu antlaşmaları ihlal etmeyi, tecavüz etmeyi, ilk hedef kadın ve çocukları seçmeyi bilmiyor muyuz?Biliyoruz elbet ama yapamıyoruz. Zalimlik bize uymuyor. Antlaşma yapmasak bile biz insanlığa yakışmayan davranışlar sergileyemeyiz.
Lafa gelince insan haklarını onlar korur biz ihlal ederiz.Gel de bu duruma gülme!

Saçlarından tuttum hayatı
Asıldım tüm gücümle
Ne rüzgâra karşı yürüdüm
Ne de yağmur da ıslandım
Hayata asılmak bu değilmiş
Bunu çok geç anladım.
Rüzgâra karşı yürümekle
Kazanılırmış başarı
Yağmurda ıslanarak
Tadına varılırmış.
Yürürken taşa basmakmış
Canın acıdığında
Öğrenip bir daha dikkatli
Adım atmakmış
Öğrendim hayata asılmayı
Ama geç öğrendim
Şimdi rüzgâra karşı dursam
O beni sürüklüyor.
Yağmurda ıslansam
Günlerce hasta yatıyorum.
Anladım ki bana göre değilmiş
Ya da ben çok geç kalmışım.

Buhranlı bir gece yine
Aynı dün gece gibi
Daha kaç gece böyle
Yaşanır ve dayanılır
Bahar bozması havanın rengi
Sarp düşünceler sarmışken
Bedenimi, ruhum yokuşta
Yuvarlanıyor gibi
Nereye çarparak duracak
Muallâkta sonu
Aldatılmışlık gibi
Yıkık dökük her yanım
Toparlamam lazım
Buna da zaman lazım
Acelem var gitmem lazım
Ayağa kalkacak gücü
Kendimde bulmalıyım
Yapamıyorum işte!
Deniyorum,
Uğraşıyorum,
Didiniyorum
Başaramıyorum,
İçimdeki boşluğunu
Hayallerle dolduramıyorum
Yerine de başkasını koyamıyorum
Tütün rengi saçlarını özledim
Bunu sesli olarak söyleyemiyorum.
Nereden çıktın karşıma
Allak bullak ettin hayatımı
İşini bitirip çekip gittin
Nasıl dağıldım şimdi
Seni de bir dağıtan bulunur elbet
O zaman anlarsın koyup gitmeyi
Beddua etmedim ama
Sen bu işten sıyırdım sanma!

Niçin böyle cevrü cefa edersin,
Ne çekerim bilmez misin?
Sevmiyorsan de hele
Boşa neden bekletirsin
Bir can sen misin?
Hiç mi beni düşünmezsin,
Nasıl dayanır bu demezsin,
Tek sevmeyi sen mi bilirsin?
Sadece senin yüreğin mi acır
Sanırsın, yanıldığının farkına
Ne yaparsam varırsın?
Acıyor yüreğim diyorum,
Acıyor işte!
Hem de
Hem de
Hem de
Çok acıyor.
De hele bana sevemedim seni,
Alışamadım sana
Ya da bana göre değilsin de.
Ama de.
De, de bileyim,
Kendi yolumu çizeyim.
Bir sen değilsin, acı çeken,
Bir sen değilsin ağlayan,
Bir sen değilsin umutları olan.
Bir sen değilsin!…

Evlenmek isteyenler için bir site kurulmuş. İlk öğrendiğimde şu teknolojinin gözünü seveyim dedim. Her şey kolaylaştı evlenmek bile şimdi netten. İletişimi kaybetmiş bir toplum olarak böyle bir uygulama hoşuma gitti. İstismarcılar olmasa birçok site aslında amacına uygun işleri daha kolay başaracaktır.Mesela inançlılar için farklı bir evlilik sitesi varken, inanç konusunda fazlaca bilgi ya da kültürü olmayan belki de farklı bir amaçla evlenecek olanlar için de başka bir site var.Davul bile dengi dengine çalar derler ya boşuna demezler. Son öğrendiğim site ise evlenmeyi düşünen memurlar için kurulmuş. Bekâr memurlar için mutluluğun adresi

Roller aynı, güçlü devlet Rusya, figüranlar aynı masum kadın, çocuklar…
Kahroluyorum bu oyunu izlerken…
Bitsin artık bu kan dökmeler…
Haberini aldığımdan beri uyuyamıyorum, yemek yiyemiyorum daha kötüsü orada yaşayanlar nefes alamıyorlar…
Artık aynada kendi yüzüme bakamıyorum…
Üzgünüm hem de çok üzgünüm…

Eğitim bir milletin geleceğidir. Ciddi bir iştir. Eğitime gereken önemi vermeyen milletler yaşanacak süreç içinde kendini tüketip yok etmeye mahkûmdur. Bunun aksini savunmak dahi abestir.
Eğitim veren kurumlar bu işin ciddiyetinde olup, bu bağlamda kendi hırs ve ideolojilerini asla milletin geleceği ile oynamak adına kullanmamalıdır.
Ancak yakın zamanda İstanbul Teknik Üniversitesi’nde yaşanan olaylar ve olayların gerçek yüzü ortaya çıkınca içimi derin bir hüzün kapladı.

Neslini devam ettirmek adına köy kurmak gibi bir düşüncesi olması ise enteresan bir olaydır ancak bu tip rekor denemeleri olmuyor değil. Rekoru kıran ise ben yaptım ama siz denemeyin diyerek işin zor taraflarını anlatarak kendi rekorunu egale etmemizi istemiyor.
Sağlıklı nesillere sahip olmak için bakıp, okutabileceğin kadar çocuğunun olması, bir insanın soyadının çoğalmasından evladır.
Çok çocuğa sahip olmak güzeldir ancak bu çocukların her birine gereken sevgi, şefkat ve eğitimin verilmesi gerekir. Günümüzde çocuk sahibi olup, hak ettikleri gibi yaşayabilmeleri adına onları yetiştirmek zaten, eğitmek, iş imkânı sunmak yeterince zorken, şartları ve sayıları fazla zorlamamalıyız kanaatindeyim.

Gönlümde bir gamım var
Beyhude sözlerle avunmam artık
Kapattım kapanabilecek ne varsa
Kapı, pencere, yürek
Rüzgâra hasret
Yaşarken ölmek ne demek
Bir ışık süzmesini görene kadar
Karanlıkta gözünü açmaya çalışma
Korkularınla yüzleş
Biçare teslimsin işte
Acılarına sarılarak düşmeden yürü
Sitem değil bu, isyan hiç değil
Halimi arz etmek…

Yan yana yanabildiğin kadar yan yürek
Yanmayan yürekten çıkan kötü evrene hakaret
Ozon tabakası bile dayanamadı
Sen nasıl dayanırsın yürek
Kuşlara da güvenim kalmadı arttık
Öpmüyorum, uzaktan seviyorum
Kenesi var neyime gerek
Deniz mi yok yok
Deniz de yasak artık bana
Son Akdeniz’deki depremden sonra
Mayomu şortumu naftalinledim de
Kaldırdım sandığa
Öteki yaza çıkar mıyım bilinmez
Çok tedbir aldım hatta abarttım
Yine de ecel gelirse
Ben şu an kapsama alanı dışındayım
Desem de…
İkna edemem be güzelim
Sen kal sağlıcakla…