Her hangi bi meşreb yahut kanaat taassubuna sapmadan,insafla düşündüğüm vakit söven kadına hayranlılığım ciddi biçimde artıyor.
beylelerinin şehvetlerine düşkün,kendi kendilerine işler karıştırmış, kalbleri me’sur, ruhları meşgul, nefisleri meftûn olduklarına dair düşüncem zinhar yoktur. aksine beylelerinin iltifaten teveccüh mahalli olan yüze-surata karşı söyleyeninin makbul olduğunu düşünüyom..zaten benim anlatmak istediklerimde buna meyledenlerdir.
Küfrü , dilin bi icabet hazinesi olarak görmekten söz etmiyorum. ancak ilişkilerde hasseten birbirine karşı muhabbetin ve iştiyakin birlikte irtibat ve rabıta sağlamada önemli olduğunu düşünüyom.
küfürden medet ummak manevi bir illet deyildir.insanlık tarihi erkeğe nasıl bir meşruiyyet tanımışsa kadın da aşikare bu muhabetten nasiplenmelidir.hakikaten de bunda şaşılacak bişey yoktur; dozunda kullanıldığı taktirde küfür en katı erkeği ya da salikleri yola getirmede kullanılacak en tesirli yollardan biridir..